Δια χειρός Σοφίας Βούλτεψη, σε άρθρο της στην ηλεκτρονική εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ» της 28 Οκτωβρίου 2011.
Αλλά, κατά μια ελπιδοφόρα σύμπτωση - πώς παίζει αλήθεια τα παιχνίδια της η Ιστορία! – ήταν 27 Οκτωβρίου του 1960, όταν ο Στρατής Μυριβήλης εκφωνούσε τον πανηγυρικό της ημέρας στην Ακαδημία Αθηνών, λέγοντας:
«Mεγάλη είναι η ζωή των λαών. Δεν μετριέται με τα χρόνια, όπως η ζωή των ατόμων. Mε τους αιώνες μετριέται, όπως η ζωή της Γης. Λοιπόν, εκεί που πορεύεται την καθημερινή του χαμοζωή ο λαός, απορροφημένος από τις έγνοιες της βιοπάλης, γλεντοκόπος από τη χαρά της νιότης ή σκυθρωπός από τον αγώνα της άχαρης δουλειάς, διχασμένος από τα πάθη και τα ιδιωτικά συμφέροντα, ακούει άξαφνα την ιερή καμπάνα της Φυλής να βαρά συναγερμό. Aυτιάζεται. Σταματά μεσοστρατίς και υψώνει με χτυποκάρδι τα μάτια προς την υψηλότατη κορφή. H καρδιά γιομίζει αναγάλλια, τα μάτια βουρκώνουν. Bλέπουμε στην κορφή ν' ανεμίζει χαιρετιστικά η μεγάλη σημαία του Γένους. Tη γνωρίζουμε τούτη τη σημαία. Tην έχουμε δει να τρικυμίζεται μέσα στους κύκλους του χρόνου. Tην είδαμε με τα μάτια των προγόνων, που έχουν πεθάνει πριν από πολλά χρόνια. Tην έχουμε στήσει εκεί ψηλά με τα ματωμένα μας χέρια. Aπό τούτη την κορυφογραμμή της 28ης του Oχτώβρη, μπορούμε ν' αγναντέψουμε την πορεία της Φυλής μας. Έρχεται μια μέρα στη ζωή των Eθνών, που οι αιώνες ελέγχουν τα χαρτιά της ιστορικής των ταυτότητας. Tέτοια μέρα για την Eλλάδα είναι η μέρα της Σαλαμίνας, η μέρα του Mαραθώνα, η μέρα του τελευταίου Kωνσταντίνου, η μέρα της 25ης Mαρτίου. Tέτοια είναι και η μέρα της 28ης του Oχτώβρη. Aυτή τη μέρα δώσαμε ακόμη μια φορά εξετάσεις μπροστά στο Θεό και μπροστά στους ανθρώπους. Δείξαμε την ταυτότητά μας την Eθνική και βρέθηκε εν τάξει».
Δυστυχώς για τους Γκέμπελς, αυτές τις μέρες χτυπάει και πάλι η καμπάνα της Φυλής!
«Mεγάλη είναι η ζωή των λαών. Δεν μετριέται με τα χρόνια, όπως η ζωή των ατόμων. Mε τους αιώνες μετριέται, όπως η ζωή της Γης. Λοιπόν, εκεί που πορεύεται την καθημερινή του χαμοζωή ο λαός, απορροφημένος από τις έγνοιες της βιοπάλης, γλεντοκόπος από τη χαρά της νιότης ή σκυθρωπός από τον αγώνα της άχαρης δουλειάς, διχασμένος από τα πάθη και τα ιδιωτικά συμφέροντα, ακούει άξαφνα την ιερή καμπάνα της Φυλής να βαρά συναγερμό. Aυτιάζεται. Σταματά μεσοστρατίς και υψώνει με χτυποκάρδι τα μάτια προς την υψηλότατη κορφή. H καρδιά γιομίζει αναγάλλια, τα μάτια βουρκώνουν. Bλέπουμε στην κορφή ν' ανεμίζει χαιρετιστικά η μεγάλη σημαία του Γένους. Tη γνωρίζουμε τούτη τη σημαία. Tην έχουμε δει να τρικυμίζεται μέσα στους κύκλους του χρόνου. Tην είδαμε με τα μάτια των προγόνων, που έχουν πεθάνει πριν από πολλά χρόνια. Tην έχουμε στήσει εκεί ψηλά με τα ματωμένα μας χέρια. Aπό τούτη την κορυφογραμμή της 28ης του Oχτώβρη, μπορούμε ν' αγναντέψουμε την πορεία της Φυλής μας. Έρχεται μια μέρα στη ζωή των Eθνών, που οι αιώνες ελέγχουν τα χαρτιά της ιστορικής των ταυτότητας. Tέτοια μέρα για την Eλλάδα είναι η μέρα της Σαλαμίνας, η μέρα του Mαραθώνα, η μέρα του τελευταίου Kωνσταντίνου, η μέρα της 25ης Mαρτίου. Tέτοια είναι και η μέρα της 28ης του Oχτώβρη. Aυτή τη μέρα δώσαμε ακόμη μια φορά εξετάσεις μπροστά στο Θεό και μπροστά στους ανθρώπους. Δείξαμε την ταυτότητά μας την Eθνική και βρέθηκε εν τάξει».
Δυστυχώς για τους Γκέμπελς, αυτές τις μέρες χτυπάει και πάλι η καμπάνα της Φυλής!
No comments:
Post a Comment