Tuesday, May 7, 2013

ΑΔΗΡΙΤΗ ΑΝΑΓΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ



ΑΔΗΡΙΤΗ ΑΝΑΓΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ
Η ιστορία μας και οι διεθνείς συνθήκες το επιβάλλουν

          Γράφει ο                                                Κηφισιά, 8 Μαΐου 2013
          Νίκος Αναγνωστάτος

«Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν»,
          «Ευτυχής ο άνθρωπος που γνωρίζει ιστορία»
Ευριπίδης
          Ως συνέχεια της πιο πάνω σοφής ρήσης του αρχαίου μας τραγικού, μπορεί να αναφερθεί μια άλλη πιο επίκαιρη ρήση ότι «οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους, είναι καταδικασμένοι να τη ξαναζήσουν». Είναι ώρα λοιπόν να θυμηθούμε μερικές στιγμές της ιστορίας μας, να μας προβληματίσουν και να αποφασίσουμε να μην τις ξαναζήσουμε. Είναι οι στιγμές του διχασμού, στιγμές για τις οποίες οι Έλληνες και η Ελλάδα έχει υποστεί τεράστιες καταστροφές. Ας θυμηθούμε τις δύο τελευταίες, την Μικρασιατική καταστροφή και τον εμφύλιο, ή όπως αλλιώς και αν χαρακτηριστεί, το αποτέλεσμα και οι συνέπειες δεν αλλάζουν.  
          Είτε ως αιτία ή ως αφορμή, αδιάφορο, η οικονομική κρίση δημιούργησε στρατιές ανέργων, κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, εξαθλίωση της κοινωνίας, άρα συνθήκες ενδυνάμωσης ακραίων επικίνδυνων κοινωνικά στοιχείων, ομοιαζόντων με αυτά της κατάληξης της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, με κίνδυνο ένας νέος διχασμός να εμφανίζεται στον ορίζοντα, κάτι που προμηνύει είτε εκτροπή είτε εμφύλιο. Διότι «Οικείος ανθρώποισι γίγνεσθαι φιλεί πόλεμος εν αστοίς, ήν διχοστατή πόλις», δηλαδή «αν διχασμένη είν’ η πολιτεία, εμφύλιος πόλεμος αρχίζει να ζυγώνει», λέει η Αντιγόνη.
          Το αναστάσιμο φως, ας μας βοηθήσει να διακρίνουμε τον κίνδυνο του διχασμού και τις εξ αυτού συνέπειες. Η ανάσταση του Κυρίου ας μας φωτίσει με ψυχραιμία και σύνεση. Ας μας φωτίσει να παρακάμψουμε τις μικρόψυχες αντιδράσεις, να παραβλέψουμε τα μικροκομματικά μας συμφέροντα για να αποφύγουμε έναν καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο, όποιας μορφής και όποιας εντάσεως. Η κατάρα αυτή του ελληνισμού που μας κατατρύχει από αρχαιοτάτων χρόνων, ας την προλάβουμε μια φορά πριν μας διαβρώσει βαθιά. Η διχόνοια είναι αυτή που καταστρέφει κάθε χάρισμα και δυνατότητα του Έλληνα. Είναι αυτά τα χαρακτηριστικά του Έλληνα  χάριν των οποίων ο ελληνισμός μεγαλούργησε. Είναι αυτά για τα οποία όλος ο κόσμος στέκεται με σεβασμό και θαυμασμό στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, τα γράμματα, τις τέχνες και την φιλοσοφία, από όπου όλοι αντλούν γνώσεις και αναφορά για τη δική τους ζωή και τα δικά τους κατορθώματα. Είναι αυτά τα χαρίσματα τα οποία ενέπνευσαν τον Μέγα Αλέξανδρο να εκπολιτίσει όλον το τότε γνωστό κόσμο, κατακτώντας τον και όλοι οι λαοί αυτοί να τον θυμούνται με θαυμασμό.
          Όμως είναι αυτά τα θαυμαστά χαρακτηριστικά του Έλληνα, τα οποία φοβούνται οι σύγχρονοι δυνατοί του κόσμου και φροντίζουν, μέσα από τα ελαττώματά μας και τις αδυναμίες μας, να μας κρατούν πάντοτε μικρούς και ίσως ελεγχόμενους. Μια γρήγορη μελέτη των ιστορικών γεγονότων τα οποία μας οδήγησαν στον διχασμό και τον εμφύλιο, θα διαπιστωθεί εύκολα η «επιτυχής» παρέμβαση των ξένων για να μας καθηλώσουν. Κάποτε ας αναλογιστούμε όλα αυτά τα ιστορικά αποδεδειγμένα γεγονότα σε βάρος του ελληνισμού και ας συνέλθουμε πριν να είναι αργά!.     
          Είναι βέβαια γεγονός ότι έχουμε εγκλωβιστεί (;) στις επιταγές των, υποτίθεται, ευρωπαίων εταίρων μας και ιδιαίτερα των Γερμανών, οι οποίοι, ως οι δυνατότεροι οικονομικά, παραβλέπουν τις υποχρεώσεις τους ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης και επιβάλλουν τη θέλησή τους σε όλους τους υπολοίπους και κατά συνέπεια και σε μας. Ένα από τα λάθη μας είναι ότι ερμηνεύουμε την συμπεριφορά των Γερμανών με ελληνικά κριτήρια, με συναίσθημα και ανθρωπισμό τα οποία πάντοτε διακρίνουν τους Έλληνες. Αγνοούμε δηλαδή τον χαρακτήρα του Γερμανού, όπως τον περιγράφει η ΕΜΑ ΛΟΥΝΤΒΙΧ, ότι «στον Γερμανό αρέσει να υπακούει. Είναι το μόνο πλάσμα που υπακούει από πάθος. Θεοποιεί πάντοτε εκείνον που τον κυβερνούσε».
          Με όλα αυτά υπόψη μας, η ώρα είναι τώρα να συνετιστούμε, να μονιάσουμε και όλοι μαζί να αποφασίσουμε την πλέον πρόσφορη λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης που μας μαστίζει. Ας βρούμε τον δρόμο της ελευθερίας από την ποδηγέτηση των ξένων, όπως ισχυριζόμαστε, για να πορευθούμε την οδό της επιτυχίας σε αγαστή και ισότιμη συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, αλλά και όλον τον υπόλοιπο κόσμο.
          Επιβάλλεται επομένως, αν όχι συναίνεση, τουλάχιστον ένας συμβιβασμός, ένας ιστορικός συμβιβασμός για το καλό των Ελλήνων και της Ελλάδος. Είθε!
            
Νίκος Αναγνωστάτος                                                                    

ΑΔΗΡΙΤΗ ΑΝΑΓΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαΐου 7, 2013
Η ιστορία μας και οι διεθνείς συνθήκες το επιβάλλουν
Γράφει ο​​​​​
Νίκος Αναγνωστάτος
«Όλβιος όστις ιστορίηςέσχενμάθησιν»,
«Ευτυχής ο άνθρωπος που γνωρίζει ιστορία»
Ευριπίδης
Ως συνέχεια της πιο πάνω σοφής ρήσης του αρχαίου μας τραγικού, μπορεί να αναφερθεί μια άλλη πιο επίκαιρη ρήση ότι «οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους, είναι


Αδήριτη ανάγκη ιστορικού συμβιβασμού
Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος
«Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» («Ευτυχής ο άνθρωπος που γνωρίζει ιστορία»)
Ευριπίδης

Ως συνέχεια της πιο πάνω σοφής ρήσης του αρχαίου μας τραγικού, μπορεί να αναφερθεί μια άλλη πιο επίκαιρη ρήση ότι «οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους, είναι καταδικασμένοι να τη ξαναζήσουν». Είναι ώρα λοιπόν να θυμηθούμε μερικές στιγμές της ιστορίας μας, να μας προβληματίσουν και να αποφασίσουμε να μην τις ξαναζήσουμε. Είναι οι στιγμές του διχασμού, στιγμές για τις οποίες οι Έλληνες και η Ελλάδα έχει υποστεί τεράστιες καταστροφές. Ας θυμηθούμε τις δύο τελευταίες, την Μικρασιατική καταστροφή και τον εμφύλιο, ή όπως αλλιώς και αν χαρακτηριστεί, το αποτέλεσμα και οι συνέπειες δεν αλλάζουν.  

No comments:

Post a Comment