Χρειάζεται τσαμπουκάς στη Σύνοδο Κορυφής

Χρειάζεται τσαμπουκάς στη Σύνοδο Κορυφής

Γράφει ο

Νίκος Αναγνωστάτος

8.3.2011

Κομβική για το μέλλον της Ευρωζώνης και της Ελλάδας είναι η Σύνοδος Κορυφής της 25ης Μαρτίου, όπου καθοριστικό ρόλο θα διαδραματίσει η παρέμβαση του Πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου, μια σημαδιακή ημερομηνία που προσφέρεται να κάνουμε τη δική μας επανάσταση, μια επανάσταση απελευθερωτική από τα δεινά του Μνημονίου και της Τρόικας. Είτε θα ληφθούν οι αναγκαίες αποφάσεις για την οικονομική ενοποίηση της Ευρωζώνης (τουλάχιστο), σαν απαρχή της πολιτικής ενοποίησης, τίποτε λιγότερο, είτε πάμε ΑΜΕΣΩΣ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ.

Τα ημίμετρα και οι μεσοβέζικες αποφάσεις είναι ό, τι χειρότερο για την Ελλάδα τουλάχιστον. Η επιμήκυνση του χρέους και η μείωση των επιτοκίων, ακόμη και η επαναγορά των ομολόγων μας, που προσδοκά και θα πετύχει ο Πρωθυπουργός, παρόλο που ακούγεται θετική εξέλιξη, εν τούτοις όχι μόνο είναι αλυσιτελής, αλλά επιδεινώνουν την κατάσταση και διαιωνίζουν το αδιέξοδο, καθιστώντας έτσι την όποια εναλλακτική λύση όλο και δυσμενέστερη. Το «τοξικό» δάνειο της Τρόικας, όλο και θα αυξάνει σε βάρος του «άχρωμου» που υπάρχει, κάτι που ομοιάζει, όπως προσφυώς έχει ειπωθεί, ότι δανειζόμαστε από τοκογλύφους για να εξοφλήσουμε το δάνειο της … γιαγιάς μας.

Το χρέος μας είναι τεράστιο που όλο και μεγαλώνει, ώστε το όποιο «κούρεμα» με την επαναγορά, δεν το καθιστά αντιμετωπίσιμο με τις παρούσες συνθήκες και του σκληρού Ευρώ, εκτός εάν προκύψει ένα «τσουνάμι» επενδύσεων, κάτι που κανείς δεν περιμένει. Θα πρέπει να αποφασιστεί ΑΜΕΣΩΣ  Η  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ  ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ της Ευρωζώνης, αν θέλουμε να επιβιώσει το Ευρώ και η Ελλάδα. Αντί ανούσιους ανταγωνισμούς και περιττά παζάρια, θα πρέπει να επισημανθεί με έμφαση και αποφασιστικότητα στους ηγέτες της Ευρωζώνης, ότι όσο καθυστερεί η διαδικασία οικονομικής ενοποίησης, τόσο οι συνθήκες επιδεινώνονται και αποβαίνουν σε βάρος της Ευρωζώνης και του Ευρώ.

Θα πρέπει να τους υπενθυμίσουμε τους σκοπούς δημιουργίας της Ενωμένης Ευρώπης και τις υποχρεώσεις τους, ώστε να αποφασιστούν αμέσως οι διαδικασίες κεντρικής ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής και ο τρόπος εφαρμογής τους. Άλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος των πανηγυρισμών όταν γίναμε δεκτοί στην Ευρωζώνη. Ως προς τα υπερχρεωμένα κράτη, είναι αδήριτη ανάγκη να αποφασιστεί κάποιο είδος «σεισάχθειας», είτε με δραστικό «κούρεμα» των δανείων, είτε με τη «διασπορά» τους σε κεντρικό ευρωπαϊκό επίπεδο, σε συνδυασμό με το «ευρωομόλογο» το οποίο θα πρέπει επιτέλους να αποφασιστεί, έτσι ώστε οι αδύνατες χώρες να μπορέσουν, με μια ευρωπαϊκή στοχευμένη αναπτυξιακή πολιτική, με τα κατάλληλα κίνητρα και αντικίνητρα, να ανακάμψουν σε πρώτο στάδιο και τελικό στόχο την σύγκλιση όλων των οικονομιών. Αυτό θα πει οικονομική ενοποίηση.

Αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος μας και θα πρέπει να τον ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ως ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ της Ευρωζώνης. Για το λόγο τούτο ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να τον προβάλει με όλη του τη δύναμη, ακόμη και με τσαμπουκά αν χρειαστεί. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ και δεν ΕΠΑΙΤΟΥΜΕ! Δεν πρέπει να τους φοβόμαστε. Αρκετά με έχουν ταλαιπωρήσει και μας έχουν εκμεταλλευτεί πουλώντας μας τα προϊόντα τους και τα οπλικά τους συστήματα, για να φυλάμε τα ευρωπαϊκά σύνορα. Σε περίπτωση που οι «δυνατοί» ηγέτες διαφωνήσουν, να τους «ξεμπροστιάσουμε», τονίζοντάς τους ότι μας περιπαίζουν περί της Ενωμένης Ευρώπης  και μόνο επιδιώκουν διευρυμένες και αδασμολόγητες αγορές των προϊόντων τους και τίποτε περισσότερο.

Σε μια τέτοια περίπτωση κατά την οποία ξεκαθαρίζουν τους μύχιους σκοπούς και επιδιώξεις τους, θα αντιληφθούμε ότι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από την Ευρωζώνη παρά δεινά και δυστυχίες και να κάνουμε αυτό που θάπρεπε να είχαμε κάνει από τον περσυνό Απρίλιο και υπό ευνοϊκότερες συνθήκες, πριν οι Τράπεζες της Γερμανίας και Γαλλίας απελευθερωθούν από τα Ελληνικά ομόλογα, πριν εμπλακούμε στο Μνημόνιο και πριν μεγεθυνθεί το «τοξικό» δάνειο: Να δηλώσουμε στάση πληρωμών και εξόδου μας από το Ευρώ και αν οι Ευρωπαίοι δεν τρέξουν από πίσω μας να αλλάξουμε απόφαση, να έρθουμε στη ΔΡΑΧΜΗ μας, χωρίς φόβο ότι είναι χειρότερα. Παραμένοντας στο Ευρώ, χωρίς την πιο πάνω προοπτική, όλο και θα χειροτερεύει η κατάσταση, νέα μέτρα θα χρειάζονται συνεχώς και οι Έλληνες θα υποφέρουν αν δεν επαναστατήσουν, χωρίς ελπίδα εξόδου από την κρίση.

Με τη Δραχμούλα μας θα αντιμετωπίσουμε στην αρχή κάποιες δυσκολίες, με κυριότερη το «τοξικό» δάνειο της Τρόικας, από την οποία θα απελευθερωθούμε και θα ανασάνουμε ως απελευθερωθέντες από μία κατοχή, αλλά σε κάθε περίπτωση ηπιότερες από αυτές που μας καταδυναστεύουν τώρα. Γρήγορα θα βρούμε το δικό μας δρόμο, ένα δρόμο που θα οδηγεί σε βελτίωση της ζωής μας, με στόχο την ευημερία, αν εφαρμοστεί μια υπεύθυνη και αποτελεσματική πολιτική, μακριά από λαϊκισμούς και δημαγωγίες, πελατειακές σχέσεις και υποχωρήσεις σε συντεχνίες και λοιπές ομάδες πίεσης. Με την έξοδό μας από το Ευρώ θα λάβουμε τα παρακάτω μέτρα:

1.- Υποτίμηση της Δραχμής τουλάχιστο κατά 30%. Έτσι τα προϊόντα μας και οι υπηρεσίες μας θα είναι ελκυστικά, με συνέπεια να αυξηθεί κατακόρυφα ο τουρισμός και οι εξαγωγές μας, αλλά και η μείωση των εισαγωγών μας.

2.- Επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους για ένα «κούρεμα» ακόμη και 40-50% και απομάκρυνση της αποπληρωμής του για όσο χρόνο χρειάζεται να ξεπληρώσουμε το «τοξικό» δάνειο της Τρόικας, το οποίο είναι «τοξικό» αφού έχει εμπράγματες εξασφαλίσεις και δεν «κουρεύεται», αλλά με επιμήκυνσή του και μικρότερο επιτόκιο. Συνάλλαγμα αρκετό για τέτοιες πληρωμές, καθώς και για πετρέλαιο, θα υπάρχει από τον τουρισμό, τις εξαγωγές και τη ναυτιλία.

3.- Επαναφορά της συναλλαγματικής πολιτικής, σύμφωνα με την οποία οι εισαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών θα γίνεται μόνο από όσους διαθέτουν δικό τους συνάλλαγμα, εκτός για εξοπλισμό/τεχνογνωσία επενδυτικών προγραμμάτων.

4.- Το σημαντικότερο, και εδώ έρχεται η πρόταση του διεθνώς
αναγνωρισμένου οικονομολόγου Μίλτον Φρίντμαν. Θα σταματήσουμε να εκδίδουμε ομόλογα για δανεισμό, αλλά θα εκδίδουμε δραχμές για να καλύπτουμε τα δάνεια και τα ελλείμματα,  δραχμές οι οποίες δεν θα επιβαρύνονται με τόκους όπως τα ομόλογα, για τα οποία οι εγγυήσεις του δημοσίου είναι οι ίδιες με τις δραχμές.

Για να αποφευχθεί η κυκλοφορία πληθωριστικού χρήματος, και αυτό είναι μέρος της πρότασης του Μίλτον Φρίντμαν, θα επιβληθεί ταυτόχρονη και αντίστοιχη αύξηση του υποχρεωτικού αποθεματικού των Τραπεζών, έτσι ώστε όσο χρήμα εκδίδεται να απορροφάται από τις Τράπεζες, μέχρι το αποθεματικό να φθάσει στο 100%, χωρίς ποτέ να μπορούν να δανείζουν περισσότερα από τα αποθεματικά τους.

Ας μη φοβόμαστε μια τέτοια καθοριστική απόφαση, όλα θα πάνε καλά και ας αγνοήσουμε τους μεμψιμοιρούντες και τις καταστροφολογίες τους.