Ύστατη στιγμή για σοβαρές αποφάσεις
Κάθε εχέφρων Έλληνας που σχολιάζει την επικαιρότητα, θα προτιμούσε να αποδειχτεί ένας «κακός μάντης», αλλά δυστυχώς τα γεγονότα και οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι απλά ήταν ένας «μάντης κακών». Στις 7.7.2011 δημοσιεύτηκε το άρθρο μας «πύρρειος νίκη η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου» όπως χαρακτηρίστηκε το τελευταίο νομοσχέδιο, στο οποίο αναλύαμε τους λόγους και κυρίως τα αίτια, σύμφωνα με τα οποία το Μεσοπρόθεσμο θα αποτύγχανε. Από πέρυσι είχαμε επισημάνει, με άρθρο μας στις 14.6.2010, τα μαύρα σύννεφα που έρχονταν από τη ψήφιση του Μνημονίου. Είχαμε προβλέψει όλες τις δυσμενείς επιπτώσεις και συνέπειες που θα επακολουθούσαν, και δυστυχώς επαληθευτήκαμε. Τα αλλεπάλληλα άρθρα μας για το οικονομικό αυτό πρόβλημα, αγνοήθηκαν παντελώς, πράγμα που σημαίνει ότι το πρόβλημα είτε δεν γίνεται αντιληπτό από τους αρμόδιους, είτε ότι ακολουθείται προκαθορισμένο σκεπτικό για μια τέτοια εξέλιξη. Για το λόγο τούτο στις 19/7/2011 στείλαμε ανοικτή επιστολή στον Πρωθυπουργό, στην οποία εκφράζαμε τις ανησυχίες μας και στοιχειοθετούσαμε τις προτάσεις μας και τη στάση μας στην Ευρωζώνη για αντιμετώπιση της κρίσης.
Επειδή το πρόβλημα της Ελλάδας, ασχέτως πως και γιατί δημιουργήθηκε, συνδέεται άμεσα με τη δομή και τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δη της Ευρωζώνης, ιδιαίτερα όταν, όπως εμείς πιστεύουμε, στόχος είναι το Ευρώ και η Ευρωζώνη, απευθυνθήκαμε στους ιθύνοντες της Ευρωζώνης με ανοικτή επιστολή της 21.8.2011, επισημαίνοντας τους κινδύνους διάλυσης της Ευρωζώνης και του Ευρώ. Στην επιστολή μας αυτή, αφού αναλύσαμε τις δυσμενείς συνέπειες που υφίσταται η Ελλάδα από την μη εφαρμογή του σκοπού ιδρύσεώς της, τονίσαμε ότι:
Κατά γενικότερη παραδοχή, οι λεγόμενες «αγορές», οι οποίες ελέγχουν και κατευθύνουν την παγκόσμια οικονομία, δημιουργούν τις διεθνείς οικονομικές κρίσεις, κατά την κρίση τους και για τους δικούς τους λόγους, πάντοτε οικονομικούς.
Μια Ενωμένη και δυνατή Ευρώπη, δεν προσφέρεται για κερδοσκοπικά παιχνίδια. Ενώ τα 17 κράτη μέλη της Ευρωζώνης χωριστά είναι ευάλωτα για τέτοια παιχνίδια και αυτό είναι που συμβαίνει σήμερα. Η δική μου πεποίθηση είναι ότι το Ευρώ είναι ο στόχος. Οι μέχρι τώρα ενέργειες και αποφάσεις της Ευρωζώνης, είναι από ανεπαρκείς μέχρις άσχετες και αν δεν ληφθούν ρηξικέλευθες αποφάσεις για την προστασία του Ευρώ, γρήγορα θα εκλείψει και η Ευρωζώνη θα διαλυθεί και έτσι ο στόχος των «αγορών» θα έχει επιτευχθεί. Έστω και αν, ως δια μαγείας, μηδενιστούν αύριο τόσο το χρέος όσο και το δημοσιονομικό έλλειμμα, θα επανέλθουμε στην ευημερία; Ασφαλώς όχι. Από τη στιγμή που α ανάπτυξη δεν επανέρχεται σε θετικό πρόσημα, δεν υπάρχει ελπίδα. Τι πρέπει να γίνει για να έχουμε ανάπτυξη;
Χρειάζεται κοινή οικονομική πολιτική στην Ενωμένη Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη. Κοινό νόμισμα χωρίς κοινή οικονομική πολιτική προκαλεί στρεβλώσεις όταν τα κράτη μέλη δεν είναι ισοϋψή οικονομικά. Η οικονομική κρίση απλά αποκάλυψε τα στρεβλωτικά αποτελέσματα.
Κοινή οικονομική πολιτική δεν σημαίνει ότι το κάθε κράτος μέλος δεν θα έχει τη δική του οικονομική πολιτική, αλλά ένα οιονεί Υπουργείο Οικονομικών της Ε.Ε. το οποίο θα μπορούσε να είναι μια ανέλιξη του ecofin, όπου συμμετέχουν όλα τα κράτη μέλη, θα χαράσσει τις γενικές οικονομικές κατευθύνσεις, με σκοπό την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη όλων των κρατών μελών, με τη δημιουργία κατάλληλων κινήτρων και αντικινήτρων για την επίτευξη του σκοπού. Θα εποπτεύει ασφαλώς της εφαρμογή των γενικών αυτών οικονομικών κατευθύνσεων και θα δύναται να παρεμβαίνει σε περιπτώσεις στρεβλών ή ελλιπών εφαρμογών τους.
Η κρίση στην Ευρωζώνη έχει ήδη προχωρήσει πολύ και χρειάζονται πλέον δραστικότερα μέτρα αντιμετώπισής της. Από τη στιγμή που μπήκαν στο πρόβλημα η Ισπανία και η Ιταλία, με πιθανότητα να ακολουθήσουν το Βέλγιο ή και άλλες χώρες μέλη, η έκδοση του Ευρωομολόγου που θα αρκούσε στην αρχή, είναι πλέον παρωχημένη ως λύση.
Εάν πράγματι η Ευρωζώνη επιθυμεί την επιβίωση του Ευρώ, ο μόνος τρόπος στη κεντρική του ιδέα, είναι ο ακόλουθος:
α) Η Ευρωζώνη να λειτουργήσει ως Ομοσπονδία ισότιμων κρατών μελών, με κοινούς στόχους, μεταξύ άλλων, οικονομικούς και πολιτικούς, κοινή εξωτερική πολιτική και κοινά ενιαία σύνορα. Να προγραμματιστεί η κοινή οικονομική πολιτική, όπως αναπτύχθηκε πιο πάνω και ασφαλώς τα κράτη μέλη να συνεχίσουν τις προσπάθειες μηδενισμού των ελλειμμάτων τους, κυρίως με την μείωση των κρατικών δαπανών και να προγραμματιστεί η αναπτυξιακή πολιτική. Ομοσπονδοποίηση πρότεινε πρόσφατα και ο πρώην Καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ σε συνέντευξή του στο Spiegel.
β) Την διαχείριση των χρεών και των οικονομικών ενισχύσεων όπου χρειάζεται, να αναλάβει πλήρως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.) η οποία σε πρώτο στάδιο θα αγοράσει από τη δευτερογενή αγορά ΟΛΑ τα ομόλογα ΟΛΩΝ των κρατών μελών της Ευρωζώνης, με δυνατότητα να αγοραστούν τουλάχιστο 50% «κουρεμένα», αποκλείοντας έτσι την όποια χρεοκοπία για καμία χώρα, εξοβελίζοντας τα CDS.
γ) Η ΕΚΤ θα χρεώνει κάθε κράτος με 1% επιτόκιο, ή όσο χρεώνει τις Τράπεζες, επί του ποσού των ομολόγων του που αγοράστηκαν και ρύθμιση της αποπληρωμής τους όταν κάθε κράτος μέλος θα αποκτήσει πρωτογενές πλεόνασμα σε κάτι που θα βοηθήσει η αναπτυξιακή πολιτική που θα εφαρμοστεί..
δ) Αν τα πιο πάνω δεν προβλέπονται από το καταστατικό της ΕΚΤ, να ληφθούν οι αναγκαίες αποφάσεις για να προσαρμοστεί το καταστατικό της στη δυνατότητα επιτέλεσης των πιο πάνω.
Με τις πιο πάνω ενέργειες η Ευρωζώνη θα καταστεί παντοδύναμη και αποδεσμευμένη από τις «αγορές», οι οποίες πλέον θα τεθούν εκτός παιχνιδιού. Όλα τα κράτη μέλη θα δυναμώσουν οικονομικά και το Ευρώ θα παραμείνει δυνατό και ακτύπητο.
Συμπερασματικά, αν η Ευρώπη δεν μπορεί ή δεν θέλει να εφαρμόσει τα πιο πάνω ή κάτι παρόμοιο, η Ευρωζώνη δεν σώζεται και ασφαλώς θα παρασύρει και εμάς, με πολύ χειρότερες συνθήκες από τις σημερινές Σε περίπτωση που οι εταίροι μας δεν αναγνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους, θα αντιληφθούμε ότι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από την Ευρωζώνη παρά δεινά και δυστυχίες και να κάνουμε αυτό που θάπρεπε να είχαμε κάνει από τον Απρίλιο του 2010 και μάλιστα υπό ευνοϊκότερες συνθήκες, πριν οι Τράπεζες της Γερμανίας και Γαλλίας απελευθερωθούν από τα Ελληνικά ομόλογα, πριν εμπλακούμε στο Μνημόνιο και πριν μεγεθυνθεί το «τοξικό» δάνειο: Να δηλώσουμε στάση πληρωμών και εξόδου μας από το Ευρώ και αν οι Ευρωπαίοι δεν τρέξουν από πίσω μας να αλλάξουμε απόφαση, να έρθουμε στη ΔΡΑΧΜΗ μας, χωρίς φόβο ότι είναι χειρότερα. Παραμένοντας στο Ευρώ, χωρίς την πιο πάνω προοπτική, όλο και θα χειροτερεύει η κατάσταση, νέα μέτρα θα χρειάζονται συνεχώς και οι Έλληνες θα υποφέρουν αν δεν επαναστατήσουν, χωρίς ελπίδα εξόδου από την κρίση.
Ας μη φοβόμαστε μια τέτοια καθοριστική απόφαση, όλα θα πάνε καλά και ας αγνοήσουμε τους μεμψιμοιρούντες και τις καταστροφολογίες τους, αν δεν εμπεριέχουν σκοπιμότητες. ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ
Να ξεκαθαρίσει η Ευρωζώνη τις προθέσεις της
Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος
5.9.2011
Νίκος Αναγνωστάτος
5.9.2011
Επειδή το πρόβλημα της Ελλάδας, ασχέτως πως και γιατί δημιουργήθηκε, συνδέεται άμεσα με τη δομή και τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δη της Ευρωζώνης, ιδιαίτερα όταν, όπως εμείς πιστεύουμε, στόχος είναι το Ευρώ και η Ευρωζώνη, απευθυνθήκαμε στους ιθύνοντες της Ευρωζώνης με ανοικτή επιστολή της 21.8.2011, επισημαίνοντας τους κινδύνους διάλυσης της Ευρωζώνης και του Ευρώ. Στην επιστολή μας αυτή, αφού αναλύσαμε τις δυσμενείς συνέπειες που υφίσταται η Ελλάδα από την μη εφαρμογή του σκοπού ιδρύσεώς της, τονίσαμε ότι:
Κατά γενικότερη παραδοχή, οι λεγόμενες «αγορές», οι οποίες ελέγχουν και κατευθύνουν την παγκόσμια οικονομία, δημιουργούν τις διεθνείς οικονομικές κρίσεις, κατά την κρίση τους και για τους δικούς τους λόγους, πάντοτε οικονομικούς.
Μια Ενωμένη και δυνατή Ευρώπη, δεν προσφέρεται για κερδοσκοπικά παιχνίδια. Ενώ τα 17 κράτη μέλη της Ευρωζώνης χωριστά είναι ευάλωτα για τέτοια παιχνίδια και αυτό είναι που συμβαίνει σήμερα. Η δική μου πεποίθηση είναι ότι το Ευρώ είναι ο στόχος. Οι μέχρι τώρα ενέργειες και αποφάσεις της Ευρωζώνης, είναι από ανεπαρκείς μέχρις άσχετες και αν δεν ληφθούν ρηξικέλευθες αποφάσεις για την προστασία του Ευρώ, γρήγορα θα εκλείψει και η Ευρωζώνη θα διαλυθεί και έτσι ο στόχος των «αγορών» θα έχει επιτευχθεί. Έστω και αν, ως δια μαγείας, μηδενιστούν αύριο τόσο το χρέος όσο και το δημοσιονομικό έλλειμμα, θα επανέλθουμε στην ευημερία; Ασφαλώς όχι. Από τη στιγμή που α ανάπτυξη δεν επανέρχεται σε θετικό πρόσημα, δεν υπάρχει ελπίδα. Τι πρέπει να γίνει για να έχουμε ανάπτυξη;
Χρειάζεται κοινή οικονομική πολιτική στην Ενωμένη Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη. Κοινό νόμισμα χωρίς κοινή οικονομική πολιτική προκαλεί στρεβλώσεις όταν τα κράτη μέλη δεν είναι ισοϋψή οικονομικά. Η οικονομική κρίση απλά αποκάλυψε τα στρεβλωτικά αποτελέσματα.
Κοινή οικονομική πολιτική δεν σημαίνει ότι το κάθε κράτος μέλος δεν θα έχει τη δική του οικονομική πολιτική, αλλά ένα οιονεί Υπουργείο Οικονομικών της Ε.Ε. το οποίο θα μπορούσε να είναι μια ανέλιξη του ecofin, όπου συμμετέχουν όλα τα κράτη μέλη, θα χαράσσει τις γενικές οικονομικές κατευθύνσεις, με σκοπό την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη όλων των κρατών μελών, με τη δημιουργία κατάλληλων κινήτρων και αντικινήτρων για την επίτευξη του σκοπού. Θα εποπτεύει ασφαλώς της εφαρμογή των γενικών αυτών οικονομικών κατευθύνσεων και θα δύναται να παρεμβαίνει σε περιπτώσεις στρεβλών ή ελλιπών εφαρμογών τους.
Η κρίση στην Ευρωζώνη έχει ήδη προχωρήσει πολύ και χρειάζονται πλέον δραστικότερα μέτρα αντιμετώπισής της. Από τη στιγμή που μπήκαν στο πρόβλημα η Ισπανία και η Ιταλία, με πιθανότητα να ακολουθήσουν το Βέλγιο ή και άλλες χώρες μέλη, η έκδοση του Ευρωομολόγου που θα αρκούσε στην αρχή, είναι πλέον παρωχημένη ως λύση.
Εάν πράγματι η Ευρωζώνη επιθυμεί την επιβίωση του Ευρώ, ο μόνος τρόπος στη κεντρική του ιδέα, είναι ο ακόλουθος:
α) Η Ευρωζώνη να λειτουργήσει ως Ομοσπονδία ισότιμων κρατών μελών, με κοινούς στόχους, μεταξύ άλλων, οικονομικούς και πολιτικούς, κοινή εξωτερική πολιτική και κοινά ενιαία σύνορα. Να προγραμματιστεί η κοινή οικονομική πολιτική, όπως αναπτύχθηκε πιο πάνω και ασφαλώς τα κράτη μέλη να συνεχίσουν τις προσπάθειες μηδενισμού των ελλειμμάτων τους, κυρίως με την μείωση των κρατικών δαπανών και να προγραμματιστεί η αναπτυξιακή πολιτική. Ομοσπονδοποίηση πρότεινε πρόσφατα και ο πρώην Καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ σε συνέντευξή του στο Spiegel.
β) Την διαχείριση των χρεών και των οικονομικών ενισχύσεων όπου χρειάζεται, να αναλάβει πλήρως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.) η οποία σε πρώτο στάδιο θα αγοράσει από τη δευτερογενή αγορά ΟΛΑ τα ομόλογα ΟΛΩΝ των κρατών μελών της Ευρωζώνης, με δυνατότητα να αγοραστούν τουλάχιστο 50% «κουρεμένα», αποκλείοντας έτσι την όποια χρεοκοπία για καμία χώρα, εξοβελίζοντας τα CDS.
γ) Η ΕΚΤ θα χρεώνει κάθε κράτος με 1% επιτόκιο, ή όσο χρεώνει τις Τράπεζες, επί του ποσού των ομολόγων του που αγοράστηκαν και ρύθμιση της αποπληρωμής τους όταν κάθε κράτος μέλος θα αποκτήσει πρωτογενές πλεόνασμα σε κάτι που θα βοηθήσει η αναπτυξιακή πολιτική που θα εφαρμοστεί..
δ) Αν τα πιο πάνω δεν προβλέπονται από το καταστατικό της ΕΚΤ, να ληφθούν οι αναγκαίες αποφάσεις για να προσαρμοστεί το καταστατικό της στη δυνατότητα επιτέλεσης των πιο πάνω.
Με τις πιο πάνω ενέργειες η Ευρωζώνη θα καταστεί παντοδύναμη και αποδεσμευμένη από τις «αγορές», οι οποίες πλέον θα τεθούν εκτός παιχνιδιού. Όλα τα κράτη μέλη θα δυναμώσουν οικονομικά και το Ευρώ θα παραμείνει δυνατό και ακτύπητο.
Συμπερασματικά, αν η Ευρώπη δεν μπορεί ή δεν θέλει να εφαρμόσει τα πιο πάνω ή κάτι παρόμοιο, η Ευρωζώνη δεν σώζεται και ασφαλώς θα παρασύρει και εμάς, με πολύ χειρότερες συνθήκες από τις σημερινές Σε περίπτωση που οι εταίροι μας δεν αναγνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους, θα αντιληφθούμε ότι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από την Ευρωζώνη παρά δεινά και δυστυχίες και να κάνουμε αυτό που θάπρεπε να είχαμε κάνει από τον Απρίλιο του 2010 και μάλιστα υπό ευνοϊκότερες συνθήκες, πριν οι Τράπεζες της Γερμανίας και Γαλλίας απελευθερωθούν από τα Ελληνικά ομόλογα, πριν εμπλακούμε στο Μνημόνιο και πριν μεγεθυνθεί το «τοξικό» δάνειο: Να δηλώσουμε στάση πληρωμών και εξόδου μας από το Ευρώ και αν οι Ευρωπαίοι δεν τρέξουν από πίσω μας να αλλάξουμε απόφαση, να έρθουμε στη ΔΡΑΧΜΗ μας, χωρίς φόβο ότι είναι χειρότερα. Παραμένοντας στο Ευρώ, χωρίς την πιο πάνω προοπτική, όλο και θα χειροτερεύει η κατάσταση, νέα μέτρα θα χρειάζονται συνεχώς και οι Έλληνες θα υποφέρουν αν δεν επαναστατήσουν, χωρίς ελπίδα εξόδου από την κρίση.
Ας μη φοβόμαστε μια τέτοια καθοριστική απόφαση, όλα θα πάνε καλά και ας αγνοήσουμε τους μεμψιμοιρούντες και τις καταστροφολογίες τους, αν δεν εμπεριέχουν σκοπιμότητες. ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ
No comments:
Post a Comment