Οι μεγάλοι ηγέτες αναδεικνύονται με τα μεγάλα «ΟΧΙ» και ποτέ με τα «ΝΑΙ»

Οι μεγάλοι ηγέτες αναδεικνύονται με τα μεγάλα «ΟΧΙ» και ποτέ με τα «ΝΑΙ»

Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος

Είναι τουλάχιστο περίεργο, γα να το πούμε ευγενικά, ακούοντας  την Τρόϊκα ότι δήθεν θα μας σώσει δίνοντας μας συνεχώς δάνεια, γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τα ξεπληρώσουμε Ακόμη δε πιο αξιοπερίεργο, αν όχι αφελές και ανόητο (χωρίς νόημα), εμείς να δεχόμαστε τη «βοήθεια» μετά φανών και λαμπάδων, να υπογράφουμε λεόντειες συμβάσεις που μας δένουν χειροπόδαρα. Όμως όχι μόνο δεν σωζόμαστε, αλλά όλο και βυθιζόμαστε πιο βαθιά στην ύφεση, στην ανεργία, στην αποστέωση της κοινωνίας.   

Σε κινούμενη άμμο μας οδηγούν, αφού στην προσπάθειά μας να… σωθούμε, βυθιζόμαστε βαθύτερα. Δεν πρέπει κάποια στιγμή να το αντιληφθούμε; Είναι δυνατό οι κυβερνόντες να πιστεύουν ότι με τέτοιες ενέργειες και συνταγές θα ξεπεράσουμε την κρίση και όχι ότι οδηγούμαστε στην καταστροφή; Δεν βλέπουν τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα; Εδώ η κ. Μέρκελ παραδέχεται την αποτυχία του Μνημονίου. Ο πολύς κ. Όλι Ρεν ομολογεί ότι «τα κάναμε μούσκεμα». Ο κ. Προβόπουλος δηλώνει, έστω και εκ των υστέρων, ότι υπήρχε και άλλος δρόμος. Ακόμη και ο κ. Σημίτης κατακεραυνώνει τον κ. Παπανδρέου ότι δεν έπρεπε να υπογράψει το Μνημόνιο και τόσοι άλλοι. 

Θα ήταν αλαζονικό να ισχυριστώ ότι ήμαστε από τους πρώτους που αμφισβητήσαμε την αποτελεσματικότητα υπαγωγής μας στο ΔΝΤ και την υπογραφή του Μνημονίου, με το άρθρο μας της 14-6-2010 με τίτλο «Η λύση της οικονομικής κρίσης της χώρας μας». Αλλά αξίζει να επισημάνουμε ότι, μεταξύ άλλων το άρθρο αναφέρει: «Οι ντιρεκτίβες της Τρόϊκα, πέραν της δραματικής μείωσης του βιοτικού επιπέδου, προβλέπεται μάλλον αδιέξοδη και οι θυσίες μας και οι συνακόλουθες οδύνες να γίνονται μάλλον επί ματαίω».    

Μετά από όλα αυτά, για ποιο λόγο η Τρόικα και κυρίως οι ευρωπαίοι «εταίροι» μας, επιμένουν στην ίδια συνταγή αφού έχουν ομολογήσει την αποτυχία της; Ερώτημα που η μόνη απάντηση που ταιριάζει είναι ότι αλλού αποβλέπουν και όχι στη σωτηρία μας! Οι μάσκες έπεσαν! Χωρίς  να πρέπει να γίνω μάντης κακών, αυτονόητων άλλωστε και για οτιδήποτε και αν αποβλέπουν οι «εταίροι» μας και οι συν αυτώ, είναι πλέον ή βέβαιο ότι μόνο σε κακό θα μας βγει! 

Και αυτοί μεν κάνουν τη δουλειά τους για να επιτύχουν αυτό που επιδιώκουν. Εμείς όμως τι κάνουμε; Υπακούμε τυφλά σε ότι μας υπαγορεύουν με φόβητρο τη χρεοκοπία; 

Αποστεώνουμε την κοινωνία, ξεπουλάμε τη δημόσια περιουσία και ακόμη παραδίδουμε την εθνική μας κυριαρχία  μήπως και «σωθούμε»! Σωτηρία εδώ σημαίνει να αποφευχθεί η χρεοκοπία. Και χρεοκοπία σημαίνει στάση πληρωμών προς τους δανειστές μας, ενώ έχουμε ήδη κάνει στάση πληρωμών των υποχρεώσεων του κράτους στο εσωτερικό της χώρας μας, με αποτέλεσμα να υποφέρουν οι Έλληνες για να μην στενοχωρήσουμε τους δανειστές μας! Αν είναι δυνατό! Έτσι κι αλλιώς τους δανειστές μας τους πληρώνουμε με δανεικά, με όλα τα αναφερθέντα επακόλουθα. Και το χειρότερο; Στο τέλος θα χρεοκοπήσουμε και επισήμως, όταν πλέον δεν θα εξυπηρετούνται τα συμφέροντα τους! Και τότε τι θα πούμε; Τζώνη (όχι Γιώργο) χάσαμε; Περιμένουμε αφελώς και ανοήτως να πέσουμε στο γκρεμό; 

Είναι δύσκολο να υποθέσουμε ότι οι πολιτικοί ταγοί μας δεν το αντιλαμβάνονται. Μάλλον οι πιέσεις και σκοπιμότητες επικρατούν. Πιέσεις και σκοπιμότητες που αποβαίνουν σε βάρος μας και άρα πρέπει να αντιδράσουμε, να αντισταθούμε και να ενεργήσουμε σύμφωνα με τα συμφέροντα των Ελλήνων και της Ελλάδας. Θα πρέπει να βροντοφωνάξουμε στους «εταίρους» μας ότι δεν πάει άλλο! 

Τέλος στις «βοήθειες». Τέλος  τα Μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις με τους απάνθρωπους όρους που μας οδηγούν στην καταστροφή! Και να μη ξεχνάμε ότι οι Μεγάλοι Ηγέτες αναδεικνύονται από τα Μεγάλα «ΟΧΙ» και ποτέ από τα «ΝΑΙ» και τους συμβιβασμούς. Μπορούμε να επιβιώσουμε με τις δικές μας δυνάμεις και το δικό μας νόμισμα το οποίο να αντικατοπτρίζει τις δυνάμεις της οικονομίας μας, όπως είναι ο σκοπός και ο προορισμός ενός νομίσματος. 

Χωρίς να φανούμε και μπαταξήδες με τους δανειστές μας, αντί το PSI το οποίο περικόπτει το δάνειο αναιτιολόγητα, να ζητήσουμε ένα άτοκο μορατόριουμ πέντε ή δέκα ετών πληρωμής των δανείων μας, ώστε να χαλαρώσει η πίεση και να προγραμματίσουμε μια αναπτυξιακή πολιτική, που είναι η πραγματική σωτηρία της οικονομίας και του λαού μας. 

Μετά θα μπορέσουμε να συζητήσουμε με τους δανειστές μας την αποπληρωμή των πραγματικών χρεών μας. 

Ζητείται ηγέτης για τα μεγάλα «ΟΧΙ», ο οποίος θα μείνει στην ιστορία! 

 
info@elvian.gr