Αφορμή να ζητήσουμε την επίσπευση της ολοκλήρωσης της ενοποίησης

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΝΑNΤΙΟΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Να απαιτήσουμε αντίστοιχα μέτρα εναντίον Τουρκίας και Σκοπίων

            Γράφει ο                                                         Κηφισιά, 9 Απριλίου 2014

            Νίκος Αναγνωστάτος

 

Η περιπέτεια της Ουκρανίας προσφέρεται να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα. Το πρώτο χρονικά συμπέρασμα είναι ότι, με δεδομένο ότι η Γερμανία ήταν ο κύριος μοχλευτής της ανωμαλίας, απέβλεπε, πέραν της προσδοκίας των ΗΠΑ για αποδυνάμωση της Ρωσίας, στην νέα αυτή αγορά για διάθεση των προϊόντων της, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις μιας τέτοιας παρέμβασης.

Έτσι εξηγούνται τα προβλήματα που δημιουργούνται μεταξύ των οικονομικά αδύνατων κρατών – μελών της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι όπως φαίνεται το κάθε κράτος ακολουθεί τη δική του πολιτική, σύμφωνα με τα δικά του συμφέροντα και αδιαφορεί για τα άλλα κράτη-μέλη. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ξαφνικά τώρα θυμήθηκαν την Ε.Ε. και στο όνομα της «κοινής» πολιτικής κάλεσαν όλα τα κράτη-μέλη να αποφασίσουν, λέει, μέτρα εναντίον της Ρωσίας. Λογικό ακούγεται αν πράγματι ενεργούσαν πάντοτε με κοινές αποφάσεις, ιδίως κατά κράτους που στρέφεται εναντίον κράτους-μέλους και όχι κατά κράτους, όπως της Ρωσίας, η οποία δεν έβλαψε την Ε.Ε.

Τα ελληνικά συμφέροντα συνδέονται άμεσα με την Ρωσία, οπότε αντί να ακολουθούμε τις εντολές των όποιων ισχυρών, θα έπρεπε να κρατήσουμε επιφυλάξεις και να αρπάξουμε την ευκαιρία να ζητήσουμε να ληφθούν αυστηρότερα μέτρα κατά της Τουρκίας για την εισβολή και κατοχή του κυπριακού εδάφους, ως κράτος - μέλος, για το casus belli σε περίπτωση εφαρμογής του διεθνούς δικαίου για τα χωρικά μας ύδατα, για τις συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου, αλλά και θαλασσίου χώρου μας, Ακόμη να τρίξουν τα δόντια και να απομονώσουν τα Σκόπια για τη ανιστόρητη απαίτησή τους να ονομάζονται Μακεδονία, σφετεριζόμενοι  το όνομα με αλυτρωτικούς σκοπούς. Αντί αυτών των αυτονόητων, χαϊδεύουν την Τουρκία και μας προτρέπουν .. να βρούμε κοινά αποδεκτή ονομασία.

Αλήθεια αν κάποιος Έλληνας ηγέτης κτυπούσε το χέρι του στο τραπέζι, που λέει ο λόγος, στη σύνοδο κορυφής και απαιτούσε κάτι τέτοιο ως στοιχειώδη υποχρέωσή τους, τι θα μπορούσαν να πουν οι «ισχυροί»; Ιδιαίτερα στην προκειμένη περίπτωση που έχουμε και την Προεδρεία της Ε.Ε. και τίθεται θέμα μέτρων κατά της Ρωσίας, δεν είναι μοναδική ευκαιρία να ζητήσουμε να ληφθούν μέτρα κατά της Τουρκίας και των Σκοπίων, αλλά και να επισπευσθεί η ολοκλήρωση της ενοποίησης, οπότε όλα αυτά να θεωρούνται αυτονόητα; Τι άραγε μας εμποδίζει να ενεργήσουμε για τα συμφέροντά μας, τα οποία αποτελούν υποχρέωση της ΕΈ.;

Ίσως να μην είναι ακόμη αργά, αλλά θα πρέπει πρωτίστως να το αντιληφθούμε εμείς, να το πιστέψουμε εμείς και παράλληλα με τους αγώνες μας να ικανοποιήσουμε την Τρόϊκα και να πετύχουμε το πρωτογενές πλεόνασμα, να θέσουμε τους εταίρους «φίλους» μας ενώπιον των ευθυνών τους και να αντιληφθούν ότι θα είναι προς όφελος όλων και των ισχυρών, να προχωρήσει η ολοκλήρωση της ενοποίησης, όπως ακριβώς προβλέπεται από την ιδρυτική διακήρυξη και όπως την ονειρεύτηκαν οι σκαπανείς της ένωσης.

Ένα δεύτερο συμπέρασμα, συνδεδεμένο όμως με το πρώτο, είναι η ροπή της «ρηχής» Ε.Ε. να διευρυνθεί για μοναδικό λόγο διεύρυνσης της αγοράς των προϊόντων των ισχυρών, άρα διεύρυνση των «ρηχών», μόνο και μόνο για οικονομικά οφέλη των ισχυρών, ενώ βλάπτονται τα αδύνατα κράτη με την εισαγωγή των προϊόντων των νέων μελών αφορολόγητα και ανταγωνιστικά των δικών τους. Τι οφελήθηκε η Ε.Ε. ή η χώρα μας από την είσοδο π.χ. της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, πέραν την εισδοχή εργατών, σε μια βαθιά ανεργία και των φθηνών προϊόντων τους, σε μια βαθιά ύφεση των δικών μας.

Το τεράστιο αυτό λάθος, ένα λάθος που είναι χειρότερο από έγκλημα κατά Ταλλεϋράνδο, θα πρέπει να σταματήσει. Και τούτο θα γίνει από τα «αδύναμα» κράτη-μέλη, διότι αυτά υφίστανται τις δυσμενείς επιπτώσεις. Με δεδομένο ότι χρειάζεται ομοφωνία για την εισδοχή ενός νέου μέλους, είναι ώρα να αντιταχθούμε στην όποια διεύρυνση πριν ει προχωρήσει η λεγόμενη εμβάθυνση, δηλαδή βήματα προς την ολοκλήρωση και να μη πουλάμε δήθεν εκδουλεύσεις σε κράτη τύπου Αλβανίας κ.τ.τ. ότι στηρίζουμε την είσοδό τους στην Ε.Ε.

Το σημαντικότερο συμπέρασμα είναι ότι η Ε.Ε. δεν λειτουργεί ως ενωμένη και δεν συμπεριφέρεται ως μία εν δυνάμει οικογένεια. Πολλοί επικαλούνται την ανάγκη αλληλεγγύης, μόνο που η έννοια της αλληλεγγύης συνάδει μόνο μεταξύ μη στενά συνδεδεμένων ομάδων, όπως στη Ε.Ε. όπου πρέπει να επικρατεί η έννοια της οικογενειακής αναγκαίας φροντίδας. Η επίκληση της «εργαλειοθήκης» του ΟΑΣΑ, έχει λογική σε υγιείς περιπτώσεις, ενώ όπως σε μια οικογένεια αν ασθενεί ένα παιδί, η μεταχείρισή του είναι στην αποθεραπεία του και όχι τι εφαρμόζεις στα άλλα παιδιά. Δεν πρέπει να είναι δύσκολο να πείσουμε τους εταίρους μας, αν πριν το έχουμε αντιληφθεί και πιστέψει εμείς οι ίδιοι.

Η κυβέρνηση λοιπόν ας αλλάξει τακτική και ας διεκδικήσει από την Ε.Ε. τα δικαιώματα που δικαιούμαστε, ώστε πράγματι να βγούμε από την κρίση γρήγορα.

Νίκος Αναγνωστάτος                                                                                                            e-mail: nanagnostatos@gmail.com

Λόγια-Σταράτα

Ιστολόγιο Με Νέα, Συζήτηση Και Προβληματισμό... Στείλετε Τις Αναρτήσεις Σας Στο: Logiastarata@Gmail.Com

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΝΑNΤΙΟΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Αφορμή να ζητήσουμε την επίσπευση της ολοκλήρωσης της ενοποίησης 

Να απαιτήσουμε αντίστοιχα μέτρα εναντίον Τουρκίας και Σκοπίων


Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος

Η περιπέτεια της Ουκρανίας προσφέρεται να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα. Το πρώτο χρονικά συμπέρασμα είναι ότι, με δεδομένο ότι η Γερμανία ήταν ο κύριος μοχλευτής της ανωμαλίας, απέβλεπε, πέραν της προσδοκίας των ΗΠΑ για αποδυνάμωση της Ρωσίας, στην νέα αυτή αγορά για διάθεση των προϊόντων της, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις μιας τέτοιας παρέμβασης.