ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος

23 Οκτωβρίου 2010        

                                      

ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

            Με αφορμή τα σχόλια του οικονομολόγου κ.Ανδρέα Σακκαλή στην έγκριτη εφημερίδα σας, για το άρθρο μου που αναφερόταν στους τρόπους προσέλκυσης επενδύσεων, τον ευχαριστώ για τα θετικά σχόλιά του, προκύπτει όμως η ανάγκη  για μερικές συμπληρωματικές επισημάνσεις ως προς τα οφέλη των ξένων επενδύσεων. Ασφαλώς όσα αναφέρει για τα οφέλη των επενδύσεων, είναι απολύτως σωστά και τελείως αυτονόητα. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που όλοι ομιλούν και θέλουν επενδύσεις.

            Όλα αυτά τα οφέλη που προέρχονται από τις επενδύσεις, είναι φυσικό ότι ισχύουν και για τις ξένες επενδύσεις, οι οποίες όμως εμπεριέχουν και το μειονέκτημα της εξαγωγής των κερδών τους, μεγεθύνοντας έτσι το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, το οποίο είναι ήδη αρκετά μεγάλο.

Το πνεύμα του άρθρου ήταν να μην χρειαζόμαστε ξένες επενδύσεις για εσωτερική κατανάλωση, με δραστηριοποίηση Ελλήνων επενδυτών. Δεν χρειαζόμαστε ειδικούς ξένους για να μας κάνουν  π.χ. τους μπακάληδες  (Lidle, Carrefour κλπ), ούτε τους ξενοδόχους για τουριστικές επιχειρήσεις. Ο Έλληνας, όπως όλοι ξέρουμε, έχει δυνατό δημιουργικό πνεύμα και έχει εκ φύσεως επιχειρηματική διάθεση. Εμείς, ως παλαιότεροι, θυμόμαστε ότι στο δημόσιο, κατά κανόνα, κατέφευγαν εκείνοι που για διαφόρους λόγους, δεν μπορούσαν να δραστηριοποιηθούν στον ιδιωτικό τομέα. Έτσι, μετά τη δεκαετία του ‘80, κατά την οποία το επιχειρηματικό κέρδος θεωρήθηκε αμάρτημα και χάριν της λεγόμενης «κοινωνικοποίησης», δημιουργήθηκαν πάμπολλες «προβληματικές», έτσι μαζί με μερικούς ακόμη γνωστούς λόγους στην ίδια γραμμή, εκτινάχθηκε το δημόσιο χρέος και η οικονομία βυθίστηκε σε κρίση, από την οποία ακόμη δεν μπορούμε να βγούμε. Τότε λοιπόν το Δημόσιο κατέστη καταφύγιο , θέριεψε κι αυτό και η επιχειρηματικότητα μπήκε σε ύφεση.

Για την ικανότητα  του Έλληνα στη δυναμική επιχειρηματικότητα, αποδεικνύεται από την άνθιση της Εμπορικής μας Ναυτιλίας, η οποία κατέστη πρώτη δύναμη στον κόσμο, χάρις στη ναυτοσύνη και δραστηριότητα των Ελλήνων και μάλιστα χωρίς καμιά κρατική ενίσχυση, ούτε καν συμπαράσταση. Αναφέρω συχνά την Εμπορική Ναυτιλία, διότι προέρχομαι από αυτή και τη γνωρίζω καλά, όπως γνωρίζω πως Έλληνες καπετάνιοι έγιναν μεγάλοι εφοπλιστές.

Τι υπολείπεται λοιπόν για να γίνουν ΟΛΕΣ οι επενδύσεις εσωτερικής κατανάλωσης και όχι μόνο, ΜΟΝΟ από Έλληνες; Πολύ απλά να ενεργοποιήσουμε, να προωθήσουμε και να στηρίξουμε την επιχειρηματικότητα του Έλληνα. Θα χρειαστεί η κάθε κυβέρνηση να πιστέψει ουσιαστικά  στον Έλληνα, να εξαλείψει κάθε γραφειοκρατική πλοκή και να βρει τρόπους να χρηματοδοτηθούν οι επίμαχοι επιχειρηματίες , σε σ6υνδυασμό με τις Ευρωπαϊκές ενισχύσεις, χωρίς να χρειάζεται να έχουν ακίνητα για εγγυήσεις.

Οι λεπτομέρειες θα κούραζαν στο στάδιο αυτό, αλλά αν οι κυβερνόντες αντιληφθούν τη σημασία και το τεράστιο και πολλαπλό όφελος αυτής της σκέψης, είναι βέβαιο ότι θα βρεθούν οι τρόποι και οι διαδικασίες ολοκλήρωσης της προσπάθειας. Και τότε θα αναδυθεί μια άλλη Ελλάδα, αυτόνομη οικονομικά και ουσιαστικά ανεξάρτητη, μια Ελλάδα αντάξια της ιστορίας της αλλά και των Ελλήνων.