Επιβάλλεται οι υπουργοί της κυβέρνησης Καραμανλή να δώσουν εξηγήσεις
Η τραγική πλέον οικονομική κατάσταση της χώρας μας, οδηγεί νομοτελειακά και στην πλήρη απαξίωση της πολιτικής και του πολιτικού κόσμου, αν δεν υπάρξει ουσιαστική πειστική αντίδραση.
Οι θέσεις και προτάσεις του Αντώνη Σαμαρά, ακούγονται σωστές, αλλά φαίνεται ότι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος να τον εμπιστευτεί, διότι απλά προς το παρόν είναι και αυτός μέρος του πολιτικού συστήματος, άρα αναξιόπιστος.
Δύο γεγονότα έχουν συντελέσει κατά τη γνώμη μου, στην απαξία αυτή του πολιτικού κόσμου:
Πρώτον, η κατά τα τελευταία χρόνια διακυβέρνησης Καραμανλή, συνεχής και μεθοδευμένη (;) κατακρεούργησης του Κώστα Καραμανλή χωρίς να απαντά ή να αντιδρά, αφήνοντας πολλά ερωτηματικά αλλά και την εντύπωση ότι τα καταγγελλόμενα είναι αλήθεια και δεύτερο, η συμπεριφορά της Κυβέρνηση Παπανδρέου να προσπαθεί να ρίξει όλα τα δεινά στην κυβέρνηση Καραμανλή και συνεχίζει ακόμη και τώρα που ζητά τη συναίνεση της Ν.Δ., να της επιρρίπτει την ευθύνη της οικονομία, επικαλούμενη ότι η Νέα Δημοκρατία έφερε τη οικονομία στο χείλος του γκρεμού. Αυτό που είναι βέβαιο πλέον, μετά τη δημοσιοποίηση από το Wikileaks των τηλεγραφημάτων της αμερικανικής Πρεσβείας των Αθηνών, ότι οι ΗΠΑ ήταν ενοχλημένες και θορυβημένες με τις σχέσεις Πούτιν – Καραμανλή και τις ενεργειακές συμφωνίες και την άρνηση Καραμανλή να τις διακόψει, είναι ότι ο Καραμανλής εκβιάστηκε να φύγει! Κάποτε ίσως μάθουμε περισσότερα.
Με αυτά τα δεδομένα, ποιον να εμπιστευτεί πλέον ο ταλαίπωρος πολίτης που υφίσταται όλες τις δυσμενείς συνέπειες των εξουθενωτικών οικονομικών μέτρων, χωρίς να διακρίνει καμία ελπίδα εξόδου από την οικονομική κρίση, παρά μόνο τη συνεχή επιδείνωση.. Έτσι προκύπτει φυσιολογικά το συμπέρασμα ότι όλοι το ίδιο είναι, όλοι οι πολιτικοί είναι είτε λαμόγια είτε άχρηστοι, όπως το αποτυπώνουν και οι δημοσκοπήσεις, χωρίς να μπορούν να εμπιστευτούν κανέναν και το μόνο που τους απομένει είναι να εκφράζουν την διαμαρτυρία τους με τις μεγάλες συγκεντρώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Χρειάζονται ελπίδα και προοπτική.
Στη Δημοκρατία όπως λένε, δεν υπάρχουν αδιέξοδα! Ίσως, αλλά τι είδους διέξοδο θα βρεθεί; Θα συνεπάγεται οδύνες και δάκρυα ή ελπίδα και χαμόγελα; Το ζητούμενο λοιπόν είναι να αναζητήσουμε λύση η οποία τουλάχιστον δεν θα είναι επώδυνη και θα δίνει ελπίδα. Ο Σαμαράς διακηρύττει ελπίδα, αλλά πως μπορεί να πείσει αν όλα όσα χρεώνουν στη Νέα Δημοκρατία και την κυβέρνηση Καραμανλή είναι αλήθεια; Εκτός αν δεν είναι αλήθεια, αλλά θύμα παραπληροφόρησης και πολιτικής συκοφαντίας. Πως μπορεί να διευκρινιστεί και να φανεί η αλήθεια; Ένας από τους τρόπους είναι ο ακόλουθος:
Αν οι υπουργοί των κυβερνήσεων Καραμανλή θεωρούν ότι οι ευθύνες που τους καταλογίζουν είναι συκοφαντίες, δεν έχουν παρά να δώσουν μια συνέντευξη στο Ζάππειο, πανελλήνιας εμβέλειας και να τεθούν στην κρίση και στην βάσανο των ερωτήσεων των δημοσιογράφων. Είναι βέβαιο ότι θα διαφανεί η αλήθεια. Μια αλήθεια πολύτιμη και αναγκαία, όποια και αν είναι, διότι τότε οι πολίτες θα γνωρίζουν και έτσι θα μπορέσουν να υπολογίζουν και να επιλέξουν τις ενέργειες και αποφάσεις τους με μεγαλύτερη ασφάλεια.
Αν λοιπόν οι υπουργοί των κυβερνήσεων Καραμανλή πιστεύουν πράγματι ότι συκοφαντούνται, ας τολμήσουν, για να δώσουν έτσι ελπίδα στον ελληνικό λαό. Αν δεν τολμήσουν συνομολογούν τα καταγγελλόμενα. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα!
Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος
1.6.2011
Οι θέσεις και προτάσεις του Αντώνη Σαμαρά, ακούγονται σωστές, αλλά φαίνεται ότι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος να τον εμπιστευτεί, διότι απλά προς το παρόν είναι και αυτός μέρος του πολιτικού συστήματος, άρα αναξιόπιστος.
Δύο γεγονότα έχουν συντελέσει κατά τη γνώμη μου, στην απαξία αυτή του πολιτικού κόσμου:
Πρώτον, η κατά τα τελευταία χρόνια διακυβέρνησης Καραμανλή, συνεχής και μεθοδευμένη (;) κατακρεούργησης του Κώστα Καραμανλή χωρίς να απαντά ή να αντιδρά, αφήνοντας πολλά ερωτηματικά αλλά και την εντύπωση ότι τα καταγγελλόμενα είναι αλήθεια και δεύτερο, η συμπεριφορά της Κυβέρνηση Παπανδρέου να προσπαθεί να ρίξει όλα τα δεινά στην κυβέρνηση Καραμανλή και συνεχίζει ακόμη και τώρα που ζητά τη συναίνεση της Ν.Δ., να της επιρρίπτει την ευθύνη της οικονομία, επικαλούμενη ότι η Νέα Δημοκρατία έφερε τη οικονομία στο χείλος του γκρεμού. Αυτό που είναι βέβαιο πλέον, μετά τη δημοσιοποίηση από το Wikileaks των τηλεγραφημάτων της αμερικανικής Πρεσβείας των Αθηνών, ότι οι ΗΠΑ ήταν ενοχλημένες και θορυβημένες με τις σχέσεις Πούτιν – Καραμανλή και τις ενεργειακές συμφωνίες και την άρνηση Καραμανλή να τις διακόψει, είναι ότι ο Καραμανλής εκβιάστηκε να φύγει! Κάποτε ίσως μάθουμε περισσότερα.
Με αυτά τα δεδομένα, ποιον να εμπιστευτεί πλέον ο ταλαίπωρος πολίτης που υφίσταται όλες τις δυσμενείς συνέπειες των εξουθενωτικών οικονομικών μέτρων, χωρίς να διακρίνει καμία ελπίδα εξόδου από την οικονομική κρίση, παρά μόνο τη συνεχή επιδείνωση.. Έτσι προκύπτει φυσιολογικά το συμπέρασμα ότι όλοι το ίδιο είναι, όλοι οι πολιτικοί είναι είτε λαμόγια είτε άχρηστοι, όπως το αποτυπώνουν και οι δημοσκοπήσεις, χωρίς να μπορούν να εμπιστευτούν κανέναν και το μόνο που τους απομένει είναι να εκφράζουν την διαμαρτυρία τους με τις μεγάλες συγκεντρώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Χρειάζονται ελπίδα και προοπτική.
Στη Δημοκρατία όπως λένε, δεν υπάρχουν αδιέξοδα! Ίσως, αλλά τι είδους διέξοδο θα βρεθεί; Θα συνεπάγεται οδύνες και δάκρυα ή ελπίδα και χαμόγελα; Το ζητούμενο λοιπόν είναι να αναζητήσουμε λύση η οποία τουλάχιστον δεν θα είναι επώδυνη και θα δίνει ελπίδα. Ο Σαμαράς διακηρύττει ελπίδα, αλλά πως μπορεί να πείσει αν όλα όσα χρεώνουν στη Νέα Δημοκρατία και την κυβέρνηση Καραμανλή είναι αλήθεια; Εκτός αν δεν είναι αλήθεια, αλλά θύμα παραπληροφόρησης και πολιτικής συκοφαντίας. Πως μπορεί να διευκρινιστεί και να φανεί η αλήθεια; Ένας από τους τρόπους είναι ο ακόλουθος:
Αν οι υπουργοί των κυβερνήσεων Καραμανλή θεωρούν ότι οι ευθύνες που τους καταλογίζουν είναι συκοφαντίες, δεν έχουν παρά να δώσουν μια συνέντευξη στο Ζάππειο, πανελλήνιας εμβέλειας και να τεθούν στην κρίση και στην βάσανο των ερωτήσεων των δημοσιογράφων. Είναι βέβαιο ότι θα διαφανεί η αλήθεια. Μια αλήθεια πολύτιμη και αναγκαία, όποια και αν είναι, διότι τότε οι πολίτες θα γνωρίζουν και έτσι θα μπορέσουν να υπολογίζουν και να επιλέξουν τις ενέργειες και αποφάσεις τους με μεγαλύτερη ασφάλεια.
Αν λοιπόν οι υπουργοί των κυβερνήσεων Καραμανλή πιστεύουν πράγματι ότι συκοφαντούνται, ας τολμήσουν, για να δώσουν έτσι ελπίδα στον ελληνικό λαό. Αν δεν τολμήσουν συνομολογούν τα καταγγελλόμενα. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα!
No comments:
Post a Comment