Η προσφορότερη λύση για την οικονομία
Δεν είναι καθόλου ευχάριστο να επιβεβαιώνεσαι στις δυσάρεστες εξελίξεις. Το αδιέξοδο στην οικονομία, το έχουν πλέον αντιληφθεί όλοι, ακόμη και ο Πρωθυπουργός, ο οποίος ομολογεί ότι βρισκόμαστε στην εντατική, χωρίς πρόβλεψη εξόδου. Παρόλα αυτά τα εξουθενωτικά μέτρα συνεχίζονται, η εξαθλίωση των Ελλήνων επιδεινώνεται χωρίς να μειώνεται το έλλειμμα, τα καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο, η ανεργία καλπάζει στα ύψη και η Κυβέρνηση προσμένει επί ματαίω έσοδα, αφού η ύφεση επιδεινώνεται, ενώ το χρέος αυξάνει συνεχώς, καθιστάμενο μη διαχειρίσιμο.
Δυστυχώς όσα πακέτα μέτρων και αν ληφθούν, όποια περιουσία του δημοσίου και αν «αξιοποιηθεί» ή/και ξεπουληθεί, βελτίωση δεν μπορεί να γίνει χωρίς ανάπτυξη και ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει σε ένα τέτοιο δυσμενές επενδυτικό περιβάλλον. Η Ευρωζώνη η οποία θάπρεπε να είναι ο σημαντικότερος συμπαραστάτης μας, το κάθε κράτος μέλος ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του. Η πανάκριβη αυτή βοήθεια που μας προσφέρει η Τρόικα, απλά καθυστερεί την επίσημη πλέον χρεοκοπία μας και τούτο μέχρι να απελευθερωθούν οι Τράπεζές τους από τα ελληνικά ομόλογα και τότε θα τραβήξουν τον σωλήνα του οξυγόνου και θα πέσουμε ανώμαλα.
Αν δεν ήταν στόχος, λόγω λανθασμένων χειρισμών φθάσαμε πράγματι στο χείλος του γκρεμού και θα πρέπει εμείς πλέον να επιλέξουμε τον τρόπο να αποφύγουμε την ανώμαλη αυτή πτώση. Ήρθε η ώρα λοιπόν για μεγάλες αποφάσεις. Αποφάσεις οι οποίες θα έχουν τις λιγότερες δυσμενείς συνέπειες, μια και η συνεχιζόμενη οικονομική πολιτική είναι η δυσμενέστερη λύση. Όταν το τοκοχρεολύσιο είναι περίπου το 15% του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος και το έλλειμμα που πασχίζουμε να μειώσουμε είναι περίπου 10 %, τούτο σημαίνει ότι αν σταματήσουμε να πληρώνουμε τα χρέη μας, θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, εν μέσω βαθιάς κρίσης, άρα θα είμαστε αυτάρκεις και θα έχουμε και περίσσευμα όσο δεν θα πληρώνουμε χρέη, άρα ανεξάρτητοι των «αγορών». Επομένως υπάρχουν περιθώρια σημαντικής βελτίωσης του πρωτογενούς πλεονάσματος, με την ανατροπή της κρίσης, κάτι που θα επιτρέψει την εκλογικευμένη ρύθμιση των χρεών μας.
Επομένως η μη χείρων λύση, όπως συνεχώς επιμένω είναι: Πρώτον, δηλώνουμε στάση πληρωμών των χρεών μας, δεύτερο, βγαίνουμε από το Ευρώ και υποτιμούμε 50% το εθνικό μας νόμισμα, τρίτον, ψηφίζεται συναλλαγματικός νόμος ό οποίος θα προβλέπει δυνατότητα εισαγωγών μόνο σε όσους έχουν δικό τους συνάλλαγμα, εκτός επενδυτικού μηχανολογικού εξοπλισμού, και τέταρτο, διαπραγματευόμαστε με τους δανειστές της «γιαγιάς» μας ένα «κούρεμα» 50% και αποπληρωμή όσο επιτρέπει το πρωτογενές πλεόνασμά μας, αφού πρώτα εξοφλήσουμε το τοξικό δάνειο της Τρόϊκα, με όρους έντιμους μεν, που εμείς θα θέσουμε δε, επικαλούμενοι, αν χρειαστεί, το παράνομο του Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Η ζημιά όσων κατέχουν ομόλογα εντός Ελλάδος, θα ισοσταθμιστεί, κατά κάποιο τρόπο, με την ισόποση υποτίμηση.
Μετά όλα θα κυλήσουν ομαλά, με μια συνετή και σωστά προγραμματισμένη οικονομική πολιτική. Ο τουρισμός θα αυξηθεί θεαματικά, καθώς και οι εξαγωγές μας. Οι εισαγωγές θα μειωθούν, άρα θα βελτιωθεί το εμπορικό μας ισοζύγιο. Το μόνο πρόβλημα που θα προκύψει είναι το ακριβό πετρέλαιο, κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστεί με μείωση της υψηλής φορολογίας του. Σε συνδυασμό με μια αποτελεσματική αναπτυξιακή πολιτική, όπως έχει αναπτυχθεί σε προηγούμενα σημειώματά μας, η χώρα θα βγει από την μέγγενη του Μνημονίου και θα βρούμε το δρόμο της ηρεμίας και της προόδου, ελπίζω.
Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος
16.4.2011
Δυστυχώς όσα πακέτα μέτρων και αν ληφθούν, όποια περιουσία του δημοσίου και αν «αξιοποιηθεί» ή/και ξεπουληθεί, βελτίωση δεν μπορεί να γίνει χωρίς ανάπτυξη και ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει σε ένα τέτοιο δυσμενές επενδυτικό περιβάλλον. Η Ευρωζώνη η οποία θάπρεπε να είναι ο σημαντικότερος συμπαραστάτης μας, το κάθε κράτος μέλος ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του. Η πανάκριβη αυτή βοήθεια που μας προσφέρει η Τρόικα, απλά καθυστερεί την επίσημη πλέον χρεοκοπία μας και τούτο μέχρι να απελευθερωθούν οι Τράπεζές τους από τα ελληνικά ομόλογα και τότε θα τραβήξουν τον σωλήνα του οξυγόνου και θα πέσουμε ανώμαλα.
Αν δεν ήταν στόχος, λόγω λανθασμένων χειρισμών φθάσαμε πράγματι στο χείλος του γκρεμού και θα πρέπει εμείς πλέον να επιλέξουμε τον τρόπο να αποφύγουμε την ανώμαλη αυτή πτώση. Ήρθε η ώρα λοιπόν για μεγάλες αποφάσεις. Αποφάσεις οι οποίες θα έχουν τις λιγότερες δυσμενείς συνέπειες, μια και η συνεχιζόμενη οικονομική πολιτική είναι η δυσμενέστερη λύση. Όταν το τοκοχρεολύσιο είναι περίπου το 15% του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος και το έλλειμμα που πασχίζουμε να μειώσουμε είναι περίπου 10 %, τούτο σημαίνει ότι αν σταματήσουμε να πληρώνουμε τα χρέη μας, θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, εν μέσω βαθιάς κρίσης, άρα θα είμαστε αυτάρκεις και θα έχουμε και περίσσευμα όσο δεν θα πληρώνουμε χρέη, άρα ανεξάρτητοι των «αγορών». Επομένως υπάρχουν περιθώρια σημαντικής βελτίωσης του πρωτογενούς πλεονάσματος, με την ανατροπή της κρίσης, κάτι που θα επιτρέψει την εκλογικευμένη ρύθμιση των χρεών μας.
Επομένως η μη χείρων λύση, όπως συνεχώς επιμένω είναι: Πρώτον, δηλώνουμε στάση πληρωμών των χρεών μας, δεύτερο, βγαίνουμε από το Ευρώ και υποτιμούμε 50% το εθνικό μας νόμισμα, τρίτον, ψηφίζεται συναλλαγματικός νόμος ό οποίος θα προβλέπει δυνατότητα εισαγωγών μόνο σε όσους έχουν δικό τους συνάλλαγμα, εκτός επενδυτικού μηχανολογικού εξοπλισμού, και τέταρτο, διαπραγματευόμαστε με τους δανειστές της «γιαγιάς» μας ένα «κούρεμα» 50% και αποπληρωμή όσο επιτρέπει το πρωτογενές πλεόνασμά μας, αφού πρώτα εξοφλήσουμε το τοξικό δάνειο της Τρόϊκα, με όρους έντιμους μεν, που εμείς θα θέσουμε δε, επικαλούμενοι, αν χρειαστεί, το παράνομο του Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Η ζημιά όσων κατέχουν ομόλογα εντός Ελλάδος, θα ισοσταθμιστεί, κατά κάποιο τρόπο, με την ισόποση υποτίμηση.
Μετά όλα θα κυλήσουν ομαλά, με μια συνετή και σωστά προγραμματισμένη οικονομική πολιτική. Ο τουρισμός θα αυξηθεί θεαματικά, καθώς και οι εξαγωγές μας. Οι εισαγωγές θα μειωθούν, άρα θα βελτιωθεί το εμπορικό μας ισοζύγιο. Το μόνο πρόβλημα που θα προκύψει είναι το ακριβό πετρέλαιο, κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστεί με μείωση της υψηλής φορολογίας του. Σε συνδυασμό με μια αποτελεσματική αναπτυξιακή πολιτική, όπως έχει αναπτυχθεί σε προηγούμενα σημειώματά μας, η χώρα θα βγει από την μέγγενη του Μνημονίου και θα βρούμε το δρόμο της ηρεμίας και της προόδου, ελπίζω.
No comments:
Post a Comment