Η απελευθέρωσή μας από τη δυστυχία του «Μνημονίου»

Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος

23–11-2010                                    

Η απελευθέρωσή μας από τη δυστυχία του «Μνημονίου»

απλή ως το αυγό του Κολόμπου

                        Τελικά η Τρόϊκα επικράτησε, όπως ήταν αναμενόμενο, αλλά συγχρόνως μας συγχαίρει γιατί ακολουθούμε πιστά τις προσταγές τους. Βέβαια πρέπει να πήραμε το μάθημά μας ως προς τι και πως πρέπει να ενεργήσουμε ούτως ή άλλως και τι να μην κάνουμε. Όσα όμως καλά και ενθαρρυντικά μας λένε, είναι και λανθασμένα και εκ του πονηρού. Που πάμε τελικά; Που θα καταλήξουμε για να πετύχουμε τι; Για να αποφύγουμε λένε την πτώχευση. Μα δεν θα την αποφύγουμε τελικά, αλλά είναι θέμα χρόνου και τον χρόνο τον καθορίζει η Τρόϊκα , για να εξασφαλίσει πρώτα τα δικά της συμφέροντα. Μέχρι πότε; Μέχρι το επόμενο καλοκαίρι λένε πολλοί. Το μόνο που είναι βέβαιο είναι ότι ΔΕΝ θα πετύχουμε την εξυγίανση της οικονομίας μας. Όσο για ανάπτυξη, παραμένει όνειρο απατηλό  Αντιθέτως η ύφεση όλο και θα βαθαίνει, η οικονομία μας όλο και θα κατολισθαίνει. Το 2013, όχι μόνο δεν θα μπορέσουμε να βγούμε στις αγορές, όπως μας καθησυχάζουν, αλλά το σχέδιο της Τρόϊκας θα συνεχιστεί με συμπληρωματικό δάνειο, όχι βέβαια γιατί μας αγάπησαν ξαφνικά, αλλά για να αντικατασταθεί όσο γίνεται περισσότερο, το «επισφαλές» και αναδιαρθρωτέο προηγούμενο δάνειο, με αυτό του μνημονίου, που δεν αναδιαρθρώνεται και έχει εμπράγματες εξασφαλίσεις.          Τα ελληνικά ομόλογα που ωριμάζουν αυτήν την περίοδο, αναπληρώνονται κυρίως με τα νέα δάνεια του μνημονίου και είναι, όπως προσφυώς έγραψαν οι Financial Times, «σαν οι Έλληνες να δανείζονται από έναν τοκογλύφο της Μαφίας, για να αποπληρώσουν ένα δάνειο από τη γιαγιά τους». Αν συνεχίσουμε έτσι, θα επέλθει μια άνευ προηγουμένου ύφεση, που μόνο με την κατοχή θα μπορούσε να συγκριθεί. Μια βέβαιη καταστροφή!

            Ο ελληνικός λαός το αντιλαμβάνεται; Μάλλον όχι, αλλά το υποψιάζεται. Η ελληνική κυβέρνηση το γνωρίζει; Ελπίζω όχι. Και λέω ελπίζω διότι αν το αντιληφθεί θα αλλάξει ρότα 180 μοίρες. Θα αντιληφθεί ότι η πορεία που ακολουθεί τώρα, μας οδηγεί στα βράχια, μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή, στο γκρεμό, όπως φοβόταν (;) πριν ένα χρόνο. Άλλως η ύστατη ελπίδα είναι να τελειώσει με το μοίρασμα του Αιγαίου. Αν δεν το αντιληφθεί όμως η κυβέρνηση, ίσως η λύση είναι να το αντιληφθεί το κοινοβούλιο που παρέχει εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση.

            Τι πρέπει να γίνει; Ποια πορεία πρέπει να χαράξουμε; Με δεδομένο ότι «το φάρμακο της Τρόϊκας σκοτώνει», όπως εύστοχα ειπώθηκε και με δεδομένο ότι το δυσμενές δάνειο του μνημονίου να μείνει όσο γίνεται μικρότερο, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε ευχερέστερα τις συνέπειές του, θα πρέπει να απαλλαγούμε το γρηγορότερο από την Τρόϊκα.

            Με δεδομένο επίσης ότι με ένα χρέος πάνω από 150%, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να το αντιμετωπίσουμε και συνεπώς η πτώχευση είναι αναπόφευκτη, ίσως είναι η λύτρωση και θα πρέπει να μη περιμένουμε να μας επιβάλλουν την «ελεγχόμενη πτώχευση», αλλά να την αποφασίσουμε εμείς με συγκεκριμένο σχέδιο δράσης.

Το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει: Πρώτο, να δηλώσουμε αμέσως στάση πληρωμών, , πτώχευση το λένε, και να μη φοβόμαστε τη λέξη, διότι είναι καλύτερα από το να πτωχεύσει ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Δεύτερο,  η αναδιάρθρωση του χρέους, που όλοι το περιμένουν, μειώνοντάς το στο 50%. Τρίτο, να εγκαταλείψουμε το Ευρώ, ένα δυνατό νόμισμα για δυνατές

οικονομίες, αφού η οικονομική σύγκλιση που μας υποσχέθηκαν οι μεγάλοι, αγνοήθηκε και μετατράπηκε σε και να επανέλθουμε στη δραχμούλα μας, υποτιμώντας την ακόμη και 50%, ώστε να γίνουμε ανταγωνιστικοί στον τουρισμό και τις εξαγωγές και έτσι θα μπορούμε σε πρώτο στάδιο να εξοφλούμε το τοξικό δάνειο του μνημονίου. Τέταρτο, να ψηφιστεί συναλλαγματικός νόμος ώστε να μην μπορεί κανείς να εισάγει προϊόντα αν δεν έχει ο ίδιος συνάλλαγμα, εκτός για εξοπλισμούς επενδύσεων, όταν έρθουν. και Πέμπτο, για κάθε ανάγκη χρημάτων να τυπώνουμε δραχμές, υποχρεώνοντας τις τράπεζες να αυξάνουν ανάλογα τα αποθεματικά τους. (συνταγή Μίλτον Φρίντμαν).

            Από κει και πέρα, με μια συνετή και υπεύθυνη κυβέρνηση, ίσως οικουμενική, θα πορευτούμε προσεκτικά και είναι βέβαιο ότι όλα θα πάνε καλύτερα.