Η παγίδα του Μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης
Το γερμανικό Der Spiegel, ένα από τα πλέον σοβαρά και αξιόπιστα περιοδικά παγκοσμίως, φαίνεται ότι ανακάτεψε τα νερά και βγήκαν στην επιφάνεια οι προθέσεις ΟΛΩΝ. Η μεν Ελλαδίτσα μας, είτε ως φόβητρο είτε ως έσχατη λύση απελπισίας, η δε Ευρωζώνη, αφού μας τράβηξε το αυτί στην έκτακτη και μυστική συνάντηση των Υπουργών της Ευρωζώνης που συγκάλεσε με πανικό στο Λουξεμβούργο, απέδειξε πλέον ξεκάθαρα ότι ποτέ και για κανένα λόγο δεν σκόπευε να ενεργήσει με αλληλεγγύη ως Ενωμένη Ευρώπη, αλλά το κάθε κράτος στενά για τα δικά του συμφέροντα.
Η πιθανότητα η Ελλάδα να εγκαταλείψει το Ευρώ, θορύβησε την Ευρωζώνη, για τις συνέπειες των υπολοίπων, αλλά και κυρίως, διότι έπρεπε να συνεχιστεί η στήριξη της Ελλάδας, έστω και με οξυγόνο στην εντατική, μέχρις ότου αντικατασταθούν τα παλαιά ελληνικά ομόλογα με νέα, πιθανόν επιμηκυμένου χρόνου, στα πλαίσια του νεοσύστατου Μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης, όπου θα εξαργυρωθούν με εμπράγματες εξασφαλίσεις, όπως αυτές του Μνημονίου, ώστε να καθίσταται αδύνατο το όποιο κούρεμά τους.
Τούτο σημαίνει ότι θα είμαστε αιωνίως και όχι μόνο για τριάντα χρόνια, δέσμιοι των δανειστών μας, με συνεχή συρρίκνωση του βιοτικού μας επιπέδου και την εξαθλίωση του Έλληνα. Διότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ανάπτυξη, ως αναγκαία προϋπόθεση να βγούμε από το τούνελ, όπως καταντήσαμε την ταλαίπωρη τούτη χώρα, άρα συνέχιση των ελλειμμάτων και αύξηση του χρέους. Άρα μαύρες μέρες μας περιμένουν, κάτι που η γερμανική κατοχή να φαντάζει παράδεισος.
Θα πρέπει επομένως να απεγκλωβιστούμε το γρηγορότερο από τη μέγγενη που μας έχουν βάλει και μην πέσουμε στην παγίδα που στήνει η Ευρωζώνη με το Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης, Ας λάβουμε υπόψη ότι ο προϋπολογισμός του 2011, προβλέπει έσοδα 59,5 δις, μαζί με τις Ευρωπαϊκές ενισχύσεις και τις όποιες αισιόδοξες προβλέψεις, τα δε τοκοχρεολύσια για φέτος ανέρχονται σε 63,7 δις, τα δε έξοδα ανέρχονται σε 65,3 δις, χωρίς ΔΕΚΟ κλπ. Μοιάζει σαν να θέλουμε να ισοπεδώσουμε τον … Όλυμπο με ένα … σφυρί!!!
Τι πρέπει να κάνουμε; Αυτό που θάπρεπε να είχαμε κάνει πέρυσι και πριν την υπογραφή του, ανυπόστατου έτσι κι αλλιώς, Μνημονίου και αν η υπογραφή αυτή δεν ήταν στόχος, αν η Ευρωζώνη δεν μας στήριζε ως ισότιμο εταίρο με απόλυτη αλληλεγγύη για να ξεπεράσουμε τον σκόπελο, με τις όποιες διορθωτικές προσπάθειές μας, αλλά χωρίς την εξαθλίωσή μας. Θ πρέπει λοιπόν ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ και να συμμαζέψουμε τα ερείπιά μας με σύνεση και ορθολογισμό και με μέτρα και αποφάσεις που θα εξασφαλίσουν την αναγκαία εμπιστοσύνη σε επενδυτές για να επιτευχθεί η πανθομολογούμενη ανάγκη ανάπτυξης και να κτίσουμε μια νέα Ελλάδα, φτωχότερη ίσως, αλλά πιο αξιοπρεπή από εκείνη που μας οδηγούν τώρα, αλλά με θετικές προοπτικές.
Ασφαλώς δηλώνουμε στάση πληρωμών των χρεών μας μέχρι νεωτέρας, χωρίς αναδιάρθρωση σε αυτό το στάδιο, μια και δεν θα υπάρχει σάλιο, όπως λέει και ο κ. Λοβέρδος, για καταβολή στους δανειστές μας, υπό όποιο κούρεμα, επιμήκυνση ή μείωση επιτοκίου. Όταν με το καλό θα έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα, θα συζητήσουμε με τους δανειστές μας πως, πότε και με ποιους όρους θα τους τα διαθέτουμε, για να αποδείξουμε ότι είμαστε φτωχοί μεν αλλά έντιμοι δε.. Μέχρι τότε βέβαια δεν θα βγούμε στις αγορές και θα πρέπει να ρυθμίσουμε τη ζωή μας ώστε να μην χρειαζόμαστε ποτέ αυτές τις αγορές, αλλά θα τα φέρνουμε βόλτα με τις υποτιμημένες δραχμούλες μας. Τις συνέπειες και τρόπους αντιμετώπισης, σε άλλο σημείωμα ίσως Η επιλογή αυτή ας είναι έστω και ως μη χείρωνα λύση.
Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος
8.5.2011
Η πιθανότητα η Ελλάδα να εγκαταλείψει το Ευρώ, θορύβησε την Ευρωζώνη, για τις συνέπειες των υπολοίπων, αλλά και κυρίως, διότι έπρεπε να συνεχιστεί η στήριξη της Ελλάδας, έστω και με οξυγόνο στην εντατική, μέχρις ότου αντικατασταθούν τα παλαιά ελληνικά ομόλογα με νέα, πιθανόν επιμηκυμένου χρόνου, στα πλαίσια του νεοσύστατου Μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης, όπου θα εξαργυρωθούν με εμπράγματες εξασφαλίσεις, όπως αυτές του Μνημονίου, ώστε να καθίσταται αδύνατο το όποιο κούρεμά τους.
Τούτο σημαίνει ότι θα είμαστε αιωνίως και όχι μόνο για τριάντα χρόνια, δέσμιοι των δανειστών μας, με συνεχή συρρίκνωση του βιοτικού μας επιπέδου και την εξαθλίωση του Έλληνα. Διότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ανάπτυξη, ως αναγκαία προϋπόθεση να βγούμε από το τούνελ, όπως καταντήσαμε την ταλαίπωρη τούτη χώρα, άρα συνέχιση των ελλειμμάτων και αύξηση του χρέους. Άρα μαύρες μέρες μας περιμένουν, κάτι που η γερμανική κατοχή να φαντάζει παράδεισος.
Θα πρέπει επομένως να απεγκλωβιστούμε το γρηγορότερο από τη μέγγενη που μας έχουν βάλει και μην πέσουμε στην παγίδα που στήνει η Ευρωζώνη με το Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης, Ας λάβουμε υπόψη ότι ο προϋπολογισμός του 2011, προβλέπει έσοδα 59,5 δις, μαζί με τις Ευρωπαϊκές ενισχύσεις και τις όποιες αισιόδοξες προβλέψεις, τα δε τοκοχρεολύσια για φέτος ανέρχονται σε 63,7 δις, τα δε έξοδα ανέρχονται σε 65,3 δις, χωρίς ΔΕΚΟ κλπ. Μοιάζει σαν να θέλουμε να ισοπεδώσουμε τον … Όλυμπο με ένα … σφυρί!!!
Τι πρέπει να κάνουμε; Αυτό που θάπρεπε να είχαμε κάνει πέρυσι και πριν την υπογραφή του, ανυπόστατου έτσι κι αλλιώς, Μνημονίου και αν η υπογραφή αυτή δεν ήταν στόχος, αν η Ευρωζώνη δεν μας στήριζε ως ισότιμο εταίρο με απόλυτη αλληλεγγύη για να ξεπεράσουμε τον σκόπελο, με τις όποιες διορθωτικές προσπάθειές μας, αλλά χωρίς την εξαθλίωσή μας. Θ πρέπει λοιπόν ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ και να συμμαζέψουμε τα ερείπιά μας με σύνεση και ορθολογισμό και με μέτρα και αποφάσεις που θα εξασφαλίσουν την αναγκαία εμπιστοσύνη σε επενδυτές για να επιτευχθεί η πανθομολογούμενη ανάγκη ανάπτυξης και να κτίσουμε μια νέα Ελλάδα, φτωχότερη ίσως, αλλά πιο αξιοπρεπή από εκείνη που μας οδηγούν τώρα, αλλά με θετικές προοπτικές.
Ασφαλώς δηλώνουμε στάση πληρωμών των χρεών μας μέχρι νεωτέρας, χωρίς αναδιάρθρωση σε αυτό το στάδιο, μια και δεν θα υπάρχει σάλιο, όπως λέει και ο κ. Λοβέρδος, για καταβολή στους δανειστές μας, υπό όποιο κούρεμα, επιμήκυνση ή μείωση επιτοκίου. Όταν με το καλό θα έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα, θα συζητήσουμε με τους δανειστές μας πως, πότε και με ποιους όρους θα τους τα διαθέτουμε, για να αποδείξουμε ότι είμαστε φτωχοί μεν αλλά έντιμοι δε.. Μέχρι τότε βέβαια δεν θα βγούμε στις αγορές και θα πρέπει να ρυθμίσουμε τη ζωή μας ώστε να μην χρειαζόμαστε ποτέ αυτές τις αγορές, αλλά θα τα φέρνουμε βόλτα με τις υποτιμημένες δραχμούλες μας. Τις συνέπειες και τρόπους αντιμετώπισης, σε άλλο σημείωμα ίσως Η επιλογή αυτή ας είναι έστω και ως μη χείρωνα λύση.
No comments:
Post a Comment