Σκέψεις για αποτελεσματική εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής

Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος

20.9.2004                                                          

Μ Η Ν Υ Μ  Α   Φ Α Ξ

Προς: κ. Β. Μεϊμαράκη

            Γεν. Γραμματέα Κ.Ε. Ν.Δ. – Φαξ: 210 7221128

Κοιν/ση: Γραφείο Πρωθυπουργού – Φαξ: 210 3238129

Από: Νίκο Αναγνωστάτο

Αφορά: Σκέψεις για αποτελεσματική εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής

Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα και τα τόσα δημαγωγικά και απαράδεκτα που ακούστηκαν από τα παράθυρα των τηλεοράσεων, κυρίως από τους Πασόκους, αλλά και πολλούς δημοσιογράφους που θέλουν να πλήξουν την Κυβέρνηση, θάθελα να επιχειρήσω μερικές σκέψεις με την προσδοκία ότι εκφράζω τον απλό πολίτη, κυρίως τον ψηφοφόρο της Νέας Δημοκρατίας.

Κάθε νουνεχής και σκεπτόμενος πολίτης, είναι βέβαιος ότι ο Πρωθυπουργός ευαγγελίζεται ένα κράτος δικαίου, μακρυά από τους καταστρεπτικούς κομματισμούς, με βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών και την ενίσχυση των οικονομικά αδυνάτων.

Σε μια τέτοια προοπτική και στην προσπάθεια επιτέλεσης του φιλόδοξου αυτού οράματος, είναι βέβαιο πως ο κομματισμός και οι διαχωρισμοί σε δικά μας και όχι παιδιά, όχι μόνο δεν έχουν θέση, αλλά είναι πλέον ή βέβαιο ότι η προσπάθεια θα πρέπει να θεωρείται εκ των προτέρων αποτυχημένη.

Εδώ ακριβώς γενάται το πρώτο σημαντικό ερώτημα. Σε ένα κράτος που επί είκοσι και πλέον χρόνια αλώθηκε στην κυριολεξία και διαβρώθηκε από κορυφής μέχρις ονύχων από τα Πασοκικά κομματικά στελέχη, σε ένα κράτος που κυριαρχούσε η μιζέρια και η μίζα, σε ένα κράτος που το «σύστημα πασοκ» έχι επεκταθεί πολύ χαμηλά στην υπαλληλική ιεραρχία, σε ένα κράτος που εν ολίγοις το όραμα Καραμανλή είναι terra incognita, αλλά και εχθρική αντίληψη, σε ένα τέτοιο κράτος και με ένα τέτοιο δημοσιο-υπαλληλικό στελεχικό, είναι δυνατό ακόμη και να ξεκινήσει μια τέτοια προσπάθεια; ΄Ολοι αυτοί που έχουν μπολιαστεί με το «καθεστώς πασόκ», οι οποίοι έχουν χάσει την εξουσία τους και τα από αυτήν οφέλη της, μπορούν άραγε να συμβάλλουν στη μεγάλη ανατροπή που είναι αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχή «επανίδρυση» του κράτους; Μήπως έτσι κινδυνεύει να εξανεμιστεί το σπουδαίο αυτό όραμα του Πρωθυπουργού πριν ακόμη ξεκινήσει;

Το ερώτημα που προκύπτει μετά από τους παραπάνω προβληματισμούς είναι τι πρέπει να γίνει; Να ακολουθήσουμε τη συνταγή Πασόκ και να αντικαταστήσουμε τους πασόκους με νεοδημοκράτες; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό έχει να κάνει με τι σκεπτικό και τι σκοπό το κάνεις αυτό. Αν δηλαδή απλά αντικαθιστάς τους αντίθετους με δικούς σου, διότι έγινες εξουσία και έχεις ενδεχομένως το δικαίωμα, τότε αυτό είναι λάθος και απλά ανακυκλώνεις το πρόβλημα.

Αν όμως τους αντικαθιστάς διότι για να μπορέσεις να εφαρμόσεις την πολιτική σου και να πραγματοποιήσεις το όραμά σου, τότε είναι όχι μόνο είναι ορθό, αλλά και επιβεβλημένο. Θεωρείται περίπου ως αξίωμα ότι χρειάζεσαι ανθρώπους με ιδεολογική συγγένεια, τους οποίους μπορείς να εμπιστευθείς, για να εφαρμόσεις ρηξικέλευθες σκέψεις και τολμηρές αποφάσεις, για να επιτύχεις τις μεγάλες ανατροπές που είναι αναγκαίες στην πορεία προς το όραμα. Η αντικατάσταση λοιπόν των πασόκων από όλες τις καίριες θέσεις, είναι εκ των ών ουκ άνευ και θα πρέπει τούτο να γίνει αντιληπτό το γρηγορότερο, αλλά και να εξηγηθούν στον Ελληνικό λαό με θάρρος, ευθύτητα και αυτοπεποίθηση, οι λόγοι που επέβαλαν αυτή την ενέργεια. Ασφαλώς στην αρχή θα αμφισβητηθούν οι καλές προθέσεις και οι αντίπαλοι θα οργιάσουν στα τηλεοπτικά παράθυρα. ΄Ομως δεν θα πρέπει να μας πτοήσουν αυτές οι αντιδράσεις, διότι γρήγορα θα εκτιμηθεί από τον Ελληνικό λαό και θα αποστομωθούν οι αντιπολιτευτικές, δημαγωγικές και απαράδεκτες κορώνες, αφού είμαστε βέβαιοι ότι τα αποτελέσματα θα πείσουν και τους πλέον κακόπιστους. Η επίθεση είναι, όπως λέγεται, η καλύτερη άμυνα και θα εκλείψει έτσι η θλιβερή εικόνα να απολογείται η Κυβέρνηση στους καταστροφείς του κράτους και της ταλαίπωρης Ελληνικής κοινωνίας.

Ας μην επαναληφθεί η ατολμία(;) του 1990-93 με τα γνωστά αποτελέσματα. Η «επανίδρυση του κράτους» και η δημιουργία της άλλης Ελλάδας που ευαγγελιζόμαστε, δεν επιτυγχάνονται χωρίς ρήξεις και χωρίς τόλμη.

Μια τέτοια ενέργεια, θα έχει παρεπιπτόντως και την ανθρωπιστική  παράμετρο και την κοινωνική δικαιοσύνη, μια και τα στελέχη και οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας, για είκοσι και πλέον χρόνια βρίσκονται στο περιθώριο, σε διωγμό και σε ανεργία. Δεν θα πρέπει η Κυβέρνηση να αισθάνεται την υποχρέωση να αποδώσει στοιχειώδη δικαιοσύνη στα αδικημένα και παραγκωνισμένα στελέχη και οπαδούς της, που στάθηκαν ηρωϊκά δίπλα στη Νέα Δημοκρατία όλα αυτά τα πέτρινα πασοκικά χρόνια και έχουν υποφέρει πολλαπλώς; Είναι άραγε υπερβολή να ζητούν μια κάποια προστασία από την παράταξη για την οποία αγωνίστηκαν να γίνει Κυβέρνηση ; Δεν αισθάνεται η Κυβέρνηση το καθήκον να τους αποκαταστήσει; Ιδιαίτερα όταν αυτό επιτυγχάνεται χωρίς κόστος αφού ο κύριος λόγος είναι η δημιουργία έμπιστου και φιλικού περιβάλλοντος, για της επίτευξη των απότερων βλέψεων και οραμάτων της. ΄Αλλωστε και η αποκομματικοποίηση αυτή καθεαυτή, δεν επιτυγχάνεται με πασόκους στις καίριες θέσεις, αλλά με φιλικά προσκείμενα πρόσωπα, θέτοντας όμως νέες αρχές και κριτήρια διοικήσεως και επιλογής στελεχών, τα οποία θα αποδεικνύουν  αφ’ εαυτά τις υγιείς, αντικειμενικές και αξιοκρατικές προθέσεις.

Σε άλλο μου σημείωμα, ίσως εκφράσω τις σκέψεις μου για τις σχέσεις Κυβέρνησης-Κράτους, ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα με πολλές παρενέργειες και επιβλαβείς επιπτώσεις, τόσο για την Κυβέρνηση όσο και για το κράτος.

Η Κυβέρνηση κυβερνά και χαράσει την στρατηγική για την επιτυχία της πολιτικής της και η δημόσια διοίκηση λειτουργεί το κράτος σύμφωνα με τους νόμους και τις διατάξεις που ισχύουν.

Η Κυβένηση δεν πρέπει να αναλώνεται με την διοίκηση του κράτους και είναι τραγικό κάθε εξερχόμενο έγγραφο να υπογράφεται από τον Υπουργό και λαμβάνει γνώση για κάθε εισερχόμενο έγγραφο.

Μπορεί και πρέπει να ελέγχει την δημόσια διοίκηση και να παρεμβαίνει όταν το κρίνει σκόπιμο, αλλά να πρέπει ο Υπουργός να λάβει πρώτος γνώση για κάποιο γεγονός και να ενεργοποιήσει αυτός την κρατική μηχανή, είναι γελοίο και τραγικό μαζί. ΄Οπως π.χ. στο τραγικό δυστύχημα του ΣΙΝΟΥΚ, που χρειάστηκε να απολογείται ολόκληρη η Κυβέρνηση για το πότε και πώς το έμαθε ο κάθε Υπουργός, για να ... ενεργοποιήσει την κρατική μηχανή, η οποία από μόνη της θάπρεπε να ενεργοποιηθεί και λόγω της σοβαρότητος το γεγονότος, να ενημερωθεί ο αρμόδιος Υπουργός για τυχόν συμπληρωματικές οδηγίες κ.τ.τ.

Ελπίζω, αν δεν προσέφερα τίποτε με τις σκέψεις μου, τουλάχιστο να μην κούρασα και ιδιαιτέρως, να μην ενόχλησα.

  Με εκτίμηση