Στο μαρτύριο της σταγόνας, μας υποβάλλει η Ευρωζώνη

Στο μαρτύριο της σταγόνας, μας υποβάλλει η Ευρωζώνη

Γράφει ο

Νίκος Αναγνωστάτος

24.1.2011

Στο μαρτύριο της σταγόνας φαίνεται να μας έχουν υποβάλει οι Ευρωπαίοι «φίλοι» μας. Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι τα μεγάλα κεφάλια της Ευρωζώνης δεν γνωρίζουν τους στόχους που επιβάλλεται να επιτύχουν και τους τρόπους που πρέπει να ακολουθήσουν, κάτι που είναι προς το συμφέρον της Ευρωζώνης και του Ευρώ. Όπως είναι αδιανόητο να μην αντιλαμβάνονται ότι ο χρόνος, όπως τον «κερδίζουμε», αποβαίνει σε βάρος της όποιας βελτίωσης επιδιώκεται.

Όσο δεν παίρνονται οι αναγκαίες αποφάσεις για την ουσιαστική οικονομική ενοποίηση και σύγκλιση των οικονομιών της κατ’ ευφημισμό αποκαλούμενης Ενωμένης Ευρώπης, όπως μερικά έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα σημειώματα, τότε κατ’ ανάγκη και αναποφεύκτως, το μυαλό μας οδηγείται σε άλλες ατραπούς.

Παραλείποντας τα διάφορα σκοτεινά σενάρια που κυκλοφορούν, για μεγάλα σχέδια και συμφέροντα που υπεισέρχονται, το λιγότερο «πονηρό μονοπάτι», είναι η προσπάθεια που γίνεται για να αντικατασταθεί το χρέος της «γιαγιάς» μας με εκείνο των «τοκογλύφων». Από τα 350 περίπου δις ευρώ που εμφανίζεται το δημόσιο χρέος, τουλάχιστο τα 300 δις ευρώ αποτελούν το δάνειο της «γιαγιάς», δηλαδή δάνειο το οποίο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΙΜΟ, αλλά επαφίεται στην καλή πίστη και στις εκατέρωθεν καλές σχέσεις, στοιχεία έστω αναγκαία για τις διεθνείς μας σχέσεις.

Ενώ το δάνειο της Τρόϊκας, το «τοξικό», όπως το χαρακτηρίζουμε, έχει εμπράγματες εξασφαλίσεις επί της πάσης μορφής και είδους κρατικής περιουσίας, ύστερα από την παγκοσμίου πρωτοτυπίας, απεμπόληση εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Ένα τέτοιας μορφής δάνειο θα μας χορηγούν από εδώ και πέρα, είτε από την Τρόικα είτε από το κεφάλαιο στήριξης της Ευρωζώνης, είτε με την επαναγορά των «κουρεμένων» παλαιών μας ομολόγων. Αυτό είναι γεγονός αυταπόδεικτο.  

Με δεδομένο ότι χρειαζόμαστε συνεχώς νέα δάνεια, κυρίως για την αποπληρωμή των παλαιών (της «γιαγιάς») και θα αυξάνεται το «τοξικό» και με δεδομένο επίσης ότι κατά γενική ομολογία και εκτίμηση, δεν είναι διαχειρίσιμο, είναι επιβεβλημένο κάποια στιγμή να γίνει δραστική περικοπή αυτ6ού του δανείου, είτε συναινετικά είτε μονομερώς.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, όσο το «τοξικό» δάνειο μεγαλώνει, τόσο θα δυσχεραίνουν οι συνθήκες, αλλά και η εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Τα δε περιβόητα 50 δις ευρώ που προσδοκόνται από την αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, θα είναι σταγόνα στον ωκεανό, έστω και αν επιτευθεί, άρα πρακτικά ανώφελο. Υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται ότι μπορούμε να επιβάλλουμε ακόμη και σεισάχθεια  και να διαγράψουμε όλο το δημόσιο χρέος, έστω και αν αποκοπούμε από τις αγορές, όπως λέγεται.

Σε κάθε περίπτωση, έστω και αν αγνοήσουμε την ύπαρξη «πονηρών ατραπών», επιβάλλεται η όποια απόφασή μας ΝΑ ΛΗΦΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ, πριν δυσχεράνουν οι συνθήκες και προϋποθέσεις Οι όποιες δυσχέρειες προκύψουν από το δάνειο της Τρόικας, να συναινέσουν στους όρους που εμείς θα υπαγορεύσουμε για την αποπληρωμή του, έχουμε πάντοτε τον κρυφό άσσο να κηρύξουμε άκυρο το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, ως μη επικυρωθείσα από τα 2/3 Βουλής, όπως επιτάσσει το Σύνταγμά μας.

Εμπρός λοιπόν! Τολμηρές, αποφασιστικές και ρηξικέλευθες αποφάσεις ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. Θα πρέπει κατ’ αρχή να διαπιστωθεί αν η Ευρωζώνη έχει πρόθεση να αντιμετωπίσει το οικονομικό μας πρόβλημα με διαδικασίες που να καθιστούν το χρέος μας διαχειρίσιμο, χωρίς περεταίρω εξαθλίωση του λαού μας, ή απλά μας εμπαίζει για τους πιο πάνω λόγους. Η διαπίστωση θα γίνει αν δηλώσουμε ότι υπό τις παρούσες συνθήκες ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ να είμαστε υπό το συνεχές σφίξιμο της μέγγενης και δη με αμφίβολα αποτελέσματα και είμαστε υποχρεωμένοι να βγούμε από το Ευρώ ΤΩΡΑ! Οι προθέςεις θα φανούν αμέσως.

Αν η διαπίστωση είναι αρνητική, βγαίνουμε ΑΜΕΣΩΣ από το Ευρώ και ερχόμαστε στη ΔΡΑΧΜΗ μας, την οποία μπορούμε να διαχειριστούμε όπως εμείς θέλουμε. Τα όποια προβλήματα προκύψουν, θα είναι λιγότερα και ηπιότερα από αυτά που υφιστάμεθα τώρα.

Υπεύθυνη και προσεκτική προετοιμασία χρειάζεται μόνο.